Φεγγάρι και ποιητικά μονοπάτια.

Το φεγγάρι από τότε που θυμάμαι τον ευατό μου , αποτελούσε πηγή έμπνευσης, μου έδινε χαρά...η λατρεία μου γι' αυτό συνεχίζεται!!

   
Αφιερωμένο σ' ένα τυχαίο αλλά σπουδαίο μονοπάτι της ζωής μου..που φαντάζει ως λεωφόρος..

Φεγγαρένιο Μονοπάτι

Βεγγερίζοντας απόψε

στο φεγγαρένιο μονοπάτι

με την μπουκαμβίλια,το γιασεμί, τα κρίνα,

ατενίζοντας το παιχνίδισμα των αστεριών,

τα απερίτεχνα κομμάτια της ψυχής σου

μάχομαι να διανθίσω με μυρανθούς του κόσμου.

Με ευωδιές απ' τα βουνίσια σπάρτα

που πάνω τους οι μέλισσες στήνουν χορό

θ’ ασκήσω βέτο στη δεινοπάθεια των παιδικών σου χρόνων,

στα ανύπαρκτα πως,γιατί,στα χαμένα όνειρά σου,στην απυρπόλητη

ελπίδα που στέκει σαν λαμπάδα αναμμένη στο ξωκλήσι..

Απιθώνοντας κύβους αγάπης,

φλόγες κεριών λαμπρής πανδαισίας

στης φεγγαροβραδιάς την αχνοφεγγιά,

ίσως ανθόστρωτη να γίνει η ζωή σου.

Οι αναμνήσεις από μια πανσέληνο...μέσα από λέξεις απλές αλλά σπουδαίες στην ψυχή της δημιουργού..

Αναμνήσεις της πανσελήνου.

Λάμπει η νύχτα απόψε

ασημένια ομορφιά,

στου φεγγαριού τις στράτες

η αγάπη σαν φωτιά.

Τριγύρω του τ’ αστέρια

να σιγοψιθυρίζουν,

ο ουρανός για σένα

τα μάτια που δακρύζουν.

Η αργυρή σου σκάλα

ολόγιομη σελήνη,

στης θάλασσας τα βάθη

πολλούς καημούς αφήνει.

Μείνε φεγγάρι γελαστό,

έλα στην κάμαρά μου,

να γιατρευτεί κάθε πληγή

της τρυφερής καρδιάς μου.

Η αγάπη .... το φεγγάρι και τα άλλα στοιχεία της φύσης..

Φεγγαρόλουστη Νύχτα

Άπλωσα δειλά

τα δυο μου χέρια,

στα χρυσά τ’ αστέρια,

στ’ αργυρό φεγγάρι,

που γεμάτο χάρη

μου χαμογελά.

Με καημό να πω

τον κρυφό μου πόνο,

σε θλιμμένο τόνο,

πως καρδιοχτυπώ

και για σένα λιώνω,

σβήνω, μαραζώνω.

 

Πήρε ο νοτιάς

της φωνής τον ήχο,

να τον τραγουδήσει

σαν αγάπης στίχο,

και να τον σκορπίσει

χάδι της νυχτιάς.

Στα βουνά, στα δάση

στην λαμπρή την πλάση,

να τον τραγουδούν

τ’ άστρα, τα λουλούδια

με γλυκά τραγούδια.

όσοι αγαπούν.

Mια σύγχρονη φιλοσοφική ανακάλυψη.

Είναι κάποια βιβλία που τα διαβάζεις και στις σελίδες τους συναντάς τις σκέψεις σου, τις πνευματικές αναζητήσεις σου, βρίσκεις απαντήσεις σε σοβαρούς προβληματισμούς. Ένα τέτοιο βιβλίο είναι και το εικονιζόμενο. Κυκλοφόρησε σαν πρώτη έκδοση το 2014, αλλά το ανακάλυψα πριν από λίγο καιρό, όπου και το απέκτησα. Το μελέτησα γιατί αυτό το βιβλίο....δεν το διαβάζεις αλλά το μελετάς. Κατατάσσεται στα σύγχρονα φιλοσοφικά πονήματα.Το παρόν αφιέρωμα είναι ένα αυθόρμητο δημιούργημα που δεν γνωρίζει ούτε ο συγγραφέας. Είναι κάτι που συνηθίζεται να πράττω όταν μου αρέσει κάποιο βιβλίο και το θεωρώ ξεχωριστό.

Ο τίτλος με εντυπωσίασε!Οι λέξεις ολοκληρωμένος και θαύμα (μέγιστο μάλιστα), κατά την άποψή μου είναι αλληλένδετες. Ιδιαιτέρως όταν αναφέρονται στον ΑΝΘΡΩΠΟ.Αρχικά μου πέρασε η ιδέα ότι μπορεί να με κουράσει, αλλά ομολογώ!!!ότι ένιωσα το αντίθετο, για τους λόγους που αναφέρω στην πρώτη παράγραφο. Σε τριανταέξι παραγράφους δίδεται μια καταπληκτική ανάλυση στο "μέγιστο θαύμα"!!

Ακολουθούν κάποια αποσπάσματα

"Πολλά έχει να διηγηθεί ο κάθε άνθρωπος για όλες αυτές τις στιγμές που καθόρισαν λιγότερο ή περισσότερο την πορεία του στη ζωή. Και ενώ θα περίμενε κανείς να ξεχωρίζουν οι μεγάλες, οι δραματικές, οι δυνατές στιγμές, ως οι πλέον καθοριστικές, αυτές που τελικά θα παίξουν τον σπουδαιότερο ρόλο είναι κάποιες ιδιαίτερες, μικρής σημασίας εκ πρώτης όψεως, έως και ασήμαντες".

"Αν αυτό δεν είναι η μέγιστη υποκρισία, τότε προκύπτει πως είναι η μέγιστη αυταπάτη.

Τι ειρωνεία!

Οι αυταπατώμενοι να προσδιορίζουν την αυταπάτη!

Οι παράνομοι να ορίζουν την παρανομία!"

"Οι γνήσιοι αμφισβητίες υπήρξαν και υπάρχουν, λειτουργούν δε σαν φάρμακο που βοηθάει στην αποκατάσταση της υγείας -εύρυθμης λειτουργίας του οργανισμού "κοινωνία", χωρίς καν να το επιδιώκουν και του οποίου η γεύση είναι μάλλον πικρή. Αν δεν υπάρξει "γνήσια" αμφισβήτηση, η αλήθεια θα παραμείνει για πάντα ουτοπία".

"Ο όλος άνθρωπος άγεται και φέρεται από τη "γνήσια" αγάπη, και τούτο είναι το πλέον αλάνθαστο σύμπτωμα -κριτήριο της ολοκλήρωσης του εν δυνάμει όλου ανθρώπου...".

 Η ολοκλήρωση του εν δυνάμει όλου ανθρώπου όπως αναφέρεται στον πρόλογο του αναφερόμενου βιβλίου, ήταν και είναι ο πυρήνας της διδασκαλίας των γνήσιων σοφών. Εύχομαι σε όλους μας να πετύχουν οι προσπάθειές μας....

Εύχομαι στον συγγραφέα Παναγιώτη Μπη οι σκέψεις του να μας φτάσουν ψηλά και να έχουμε την τιμή να διαβάσουμε κι άλλα έργα του στο μέλλον.

Η κρίση δεν είναι οικονομική....

Πριν από 30 χρόνια περίπου, βρέθηκα σ' ένα νησί με  τοποθέτηση απ' την υπηρεσία όπου ανήκα. Αυτό που θυμάμαι ήταν η απόγνωση που ένιωσα...η απόγνωση που ένιωσαν πολλοί συνάδελφοι τότε ...καθόσον η αναζήτηση κατοικίας προς ενοικίαση ήταν κάτι  εξαιρετικά δύσκολο. Οι λόγοι ήταν πολλοί. Ένας απ' όλους  ανήκε στην εκμετάλλευση που παρουσίαζε η προσπάθεια των κατοίκων για την εξασφάλιση υψηλότερων εισοδημάτων με όσο το δυνατόν λιγότερα έξοδα. Δεν ξεχνώ στα χωριά, την προσφορά προς ενοικίαση κάποιων οικημάτων που προσέγγιζαν τα χαρακτηριστικά κατασκευής για τη διαμονή πουλερικών (κοτέτσια), φυσικά άνευ αποχωρητηρίου (το μπάνιο ήταν πολυτέλεια)..Δεν ξεχνώ το υψηλό χρηματικό ποσό για το ενοίκιο που απαιτούσαν οι κάτοικοι, γνωρίζοντας την ανάγκη ανεύρεσης κατοικίας και την αγωνία μας γι' αυτό.Ένας ακόμη λόγος ήταν η συνήθεια, τα σπίτια το καλοκαίρι να ενοικιάζονται με την ημέρα στους τουρίστες, πάλι για την εξασφάλιση εισοδημάτων.

 

Αυτές τις μέρες βρέθηκαν στη θέση που είχα βρεθεί πριν 30 χρόνια, τα παιδιά δυο πολυαγαπημένων μου φιλικών προσώπων.Ο ένας νεαρός με τοποθέτηση για οκτώ μήνες περίπου  και ο άλλος με τοποθέτηση για πέντε χρόνια, σε κάποια νησιά. Ζώντας την αγωνία τους καθώς και των οικογενειών τους, νιώθω πικρία για την κοινωνία μας. Νιώθω θλίψη για τον άνθρωπο που χάσαμε στο βωμό της ύλης.

Όσο και να μη θέλουμε να το παραδεχτούμε, μετρούμε αρκετές δεκαετίες που το ενδιαφέρον μας στράφηκε στις θυσίες για το βωμό των υλικών αγαθών, για την ικανοποίηση κάθε ίχνους της ματαιοδοξίας μας.

Αποτελεί γκρίζο οιωνό που εμποδίζει την ανατολή του τόπου η νοοτροπία της απαξίωσης των Ελλήνων από τους Έλληνες. Μακάρι οι πολλές καταθέσεις να έφερναν το συμβόλαιο της αιώνιας ζωής.  Είναι δυνατόν να ενοικιάζονται τα σπίτια για το διάστημα εκτός καλοκαιριού; Είναι δυνατόν να μην ενοικιάζουν τα σπίτια στους ανθρώπους που στέλνονται απ' το κράτος για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στον τόπο; Είναι δυνατόν να διατηρούν υψηλές τις τιμές των ενοικίων, σε ανθρώπους που γνωρίζουν πόσο χαμηλοί είναι οι μισθοί τους; Είμαι λάτρης των νησιών μας. Έχω φίλους νησιώτες που εκτιμώ ιδιαιτέρως. Δεν μπορώ όμως να μην εκφράσω την αληθινή πικρία μου για την εν λόγω κάκιστη νοοτροπία. Όταν στη σημερινή εποχή με τα καθημερινά ραπίσματα ως Ελλάδα και ως Έλληνες που δεχόμαστε, δεν βοηθάμε εμείς να "γυρίσει ο ήλιος"...γιατί απαιτούμε από τους "άλλους" να μας ελεήσουν; Όταν δε σεβόμαστε την προσφορά και τη θυσία των επιστημόνων, των στρατιωτικών, των λιμενικών και όλων όσων βρίσκονται στον τροχό της τοποθέτησης ή μετακίνησης εκτός του τόπου διαμονής τους.....γιατί απαιτούμε στον πρώτο κίνδυνο και με την παραμικρή ανάγκη να τρέξουν μπροστάρηδες..να βοηθήσουν και να τραβήξουν το κουπί για εμάς ;

Καθημερινά επιβεβαιώνεται ότι η κρίση είναι ηθικοπνευματική και το οικονομικό τμήμα της, αποτελεί μια από τις συνέπειές της. Το αναφερόμενο θέμα που πλημμυρίζει με άγχος πολλούς συμπολίτες μας και τις οικογένειές τους, ανήκει στα γεγονότα που παρουσιάζουν το είδος της κρίσης....Εύχομαι οι Έλληνες να ξαναβρούμε τα όμορφα και δυσεύρετα -για κάποτε- χαρακτηριστικά μας...Εύχομαι να συνειδητοποιήσουμε ότι η ψυχή είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη ζωή....ως εκ τούτου πρέπει να ασχοληθούμε περισσότερο μαζί της..

Το έθιμο του αγιασμού των αλόγων στα Καλά Νερά Πηλίου