Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2016

Στα υψηλά σκαλοπάτια της ποίησης!ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ.


Ο Οδυσσέας Ελύτης, ο Οδυσσέας Αλεπουδέλης το πραγματικό του όνομα. Γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης, στις 2 Νοεμβρίου του 1911 και έφυγε στις 18 Μαρτίου του 1996. Πιστεύω πως οι λέξεις είναι ελάχιστες, ώστε να περιγράψουν το επίπεδο της τέχνης του. Δεν είναι μόνο ένας από τους σημαντικότερους ποιητές για τη γενιά του '30, αλλά είναι και θα είναι ένας εκ των σπουδαιότερων στυλοβατών της ελληνικής ποίησης, με παγκόσμια φήμη. Το έργο του πασίγνωστο, ξεκινώντας από το Άξιον Εστί.Ποιητικές συλλογές έχουν μελετηθεί σε παγκόσμια κλίμακα, αφού έχουν μεταφραστεί σε πολλές ξένες γλώσσες.Από τις σπουδαίες του διακρίσεις είναι το Κρατικό Βραβείο Ποίησης το 1960 και το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1979.
Ας ταξιδέψουμε μέσα από τους στίχους του, που ευωδιάζουν Ελλάδα.....
Η ψυχή μου ζητούσε Σηματωρό και Κήρυκα
Είδα τότε θυμάμαι
τις τρεις Μαύρες Γυναίκες
να σηκώνουν τα χέρια κατά την Ανατολή.
........................
.........................
"Εντολή σου, είπε, αυτός ο κόσμος
και γραμμένος μες στα σπλάχνα σου είναι.
Διάβασε και προσπάθησε
και πολέμησε, είπε,

...."Κάθε λέξη κι από 'να χελιδόνι
για να σου φέρνει την άνοιξη μέσα στο θέρος" είπε.
Και πολλά τα λιόδεντρα
που να κρησάρουν στα χέρια τους το φως
κι ελαφρό ν' απλώνεται στον ύπνο σου
και πολλά τζιτζίκια
που να μην τα νιώθεις
όπως δε νιώθεις το σφυγμό στο χέρι σου
αλλά λίγο το νερό
για να το' χεις Θεό και να κατέχεις, τι σημαίνει ο λόγος του..
............................
.......................
Κάτω απ' την κληματαριά
ώρες εκεί ρέμβασα
με μικρά -μικρά τιτιβίσματα
κοασμούς, τρισμούς, το μακρινό κουκούρισμα: 
Nα το πιπίνη να το λελέκι
να το γυφτοπούλι
ο νυχτοπάτης και η νερόκοτα
ήταν και ο μπόμπιρας εκεί
και το αλογάκι που λεν της Παναγίας.
Η στεριά με τα σκέλη μου γυμνά στον ήλιο..
 ....."Η αγνότητα, είπε, είναι αυτή
στις πλαγιές το ίδιο και στα σπλάχνα σου"
Και τα χέρια του άπλωσε όπως κάνει
γέροντας γνωστικός Θεός για να πλάσει μαζί πηλό και ουρανοσύνη.
..................
 ....Ο καθείς και τα όπλα του, είπα: 
Στα στενά τα ρόδια μου θ' ανοίξω.
Στα στενά φρουρούς τους ξέφυρους θα στήσω
τα φιλιά τα παλιά θ'απολύσω που η λαχτάρα μου άγιασε!
Λύνει αέρας τα στοιχεία και βροντή προσβάλλει τα βουνά.
Μοίρα των αθώων, είσαι η δική μου η Μοίρα!

 ..................
Ο έρωτας.
Το αρχιπέλαγοςΚι η πρώρα των αφρών τουΚι οι γλάροι των ονείρων τουΣτο πιο ψηλό κατάρτι του ο ναύτης ανεμίζειΈνα τραγούδι.
Τη γαλανή του ελευθερία ο γλάρος
Δίνει στον ορίζοντα
Κύματα φεύγουν έρχονται
Αφρισμένη απόκριση στ' αυτιά των κοχυλιών

..................
...........
Φλοίσβος φιλί στη χαϊδεμένη του άμμο - Έρωτας
..................

Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις.

 ..............
Κατακλυσμούς ποτέ δε λογαριάσαμε
μπήκαμε μες στα όλα και περάσαμε
Κι έχουμε στο κατάρτι μας βιγλάτορα
παντοτινό τον Ήλιο τον Ηλιάτορα!

............

...............
 Γη της λεμονιάς, της ελιάς
γη της αγκαλιάς, της χαράς
γη του πεύκου, του κυπαρισσιού
των παλικαριών και της αγάπης

Χρυσοπράσινο φύλλο
ριγμένο στο πέλαγο
................

Η Παναγιά τα πέλαγα
κρατούσε στην ποδιά της.
Την Σίκινο, την Αμοργο
και τ’ άλλα τα παιδιά της.

Ε σεις τζιτζίκια μου άγγελοι
γεια σας κι η ώρα η καλή.
Ο βασιλιάς ο Ήλιος ζει;
Κι όλ’ αποκρίνονται μαζί.

Ζει και ζει και ζει .....
ο βασιλιάς ο ήλιος ζει.
............

............
 Σε μια παλάμη θάλασσας γεύτηκες τα πικρά χαλίκια
δύο η ώρα το πρωί περιδιαβάζοντας τον έρημο Αύγουστο, 
είδες το φως του φεγγαριού να περπατεί μαζί σου.
...........

Δύο συ και τρία γω 
πράσινο πεντόβολο
μπαίνω μέσα στον μπαξέ
γεια σου κύριε μενεξέ.

Σιντριβάνι και νερό
και χαμένο μου όνειρο.
Τζίντζιρας τζιντζίρισε
το ροδάνι γύρισε.

.................


Ένα το χελιδόνι κι η άνοιξη ακριβή
για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή
Θέλει νεκροί χιλιάδες να `ναι στους τροχούς
Θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους.

Θε μου Πρωτομάστορα μ’ έχτισες μέσα στα βουνά
Θε μου Πρωτομάστορα μ’ έκλεισες μες στη θάλασσα!

Πάρθηκεν από μάγους το σώμα του Μαγιού
Το `χουνε θάψει σ’ ένα μνήμα του πέλαγου
σ’ ένα βαθύ πηγάδι το `χουνε κλειστό
μύρισε το σκοτάδι κι όλη η άβυσσος

Θε μου Πρωτομάστορα μέσα στις πασχαλιές και Συ
Θε μου Πρωτομάστορα μύρισες την Ανάσταση
....



Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2016

Το ταξίδι του ΟΜΙΛΟΥ ΦΙΛΙΠΠΩΝ ΑΝΔΡΑΒΙΔΑΣ "ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ" συνεχίζεται.

Ο Όμιλος Φιλίππων Ανδραβίδας "ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ",  διανύει το δεύτερο έτος της παρουσίας του. Με την Ανδραβίδα στην καρδιά, την ιστορία, την παράδοση, την αγάπη για το άλογο, ως θεμέλιους λίθους, ξεκίνησε την πορεία του, γνωρίζοντας τις δυσκολίες για τις οποίες θα χρειαστούν θυσίες. Προχωρά αγέρωχα και σιγά σιγά  αλλά σταθερά, ο σκοπός επιτυγχάνεται, Ήδη απαριθμεί πολλές συμμετοχές σε δρώμενα της Ανδραβίδας, της γειτονικής περιοχής, της υπόλοιπης Ελλάδας καθώς και το πρόσφατο ξεκίνημα στο εξωτερικό. Από τον Πρόεδρο, τον Αντιπρόεδρο, τα υπόλοιπα πρόσωπα του Διοικητικού Συμβουλίου, έως και το μικρότερο μέλος, γνωρίζουν όλοι τι σημαίνει ομαδικότητα, αξίες, σεβασμός προς τον αρχικό σκοπό. Το παρόν αφιέρωμα αποτελεί ένα περιληπτικό φωτογραφικό ταξίδι, στην μέχρι τώρα πορεία του Ομίλου, κατόπιν επιθυμίας φίλων και γνωστών από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Κάποιοι φίλοι με ρώτησαν τι απαιτείται ως αποζημίωση για να γνωρίσει κάποιος τα άλογα, περνώντας από την Ανδραβίδα, καθόσον υπήρχε κάποια αρνητική εμπειρία -πληροφόρηση κατά το πρόσφατο παρελθόν..Τους απάντησα πως στον Όμιλο δεν υπάρχει περίπτωση να πληρώσει κάποιος για να έρθει να επισκεφτεί τα άλογα, και τους παρέπεμψα στα τόσα άτομα, που ήταν κοντά μας τα καλοκαιρινά βραδάκια. Ανθρώπους καταξιωμένους σε διάφορους τομείς όπως στον τομέα της Δικαιοσύνης, της Εκπαίδευσης, της Ιατρικής, του Καλλιτεχνικού τομέα και αρκετούς φίλους ακόμη. Στην πορεία του ο Όμιλος γνωρίζει την Ανδραβίδα παντού, χωρίς να απαιτεί ηθικό ή υλικό αντίτιμο από καμιά αρχή, αφού στέκεται πιστός απέναντι στις αξίες του. 
Εύχομαι ολόψυχα καλή συνέχεια!!


















Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2016

Για την Ανδραβίδα με το λαμπρό παρελθόν, το δύσκολο παρόν, το ανησυχητικό μέλλον. ΜΕΡΟΣ 3ο



Το  παρόν αποτελεί  το 3ο ΜΕΡΟΣ του αφιερώματος στη γλυκιά γενέτειρα, στο οποίο επικεντρώνομαι στην περιγραφή της σημερινής της εικόνας καθώς και σε σημεία που κατά την άποψή μου, δημιουργούν σύννεφα εμποδίων στην ανάπτυξή της. Τα γραφόμενα που θα ακολουθήσουν  σχετικά με  την εικόνα που παρουσιάζει η πόλη σήμερα, πηγάζουν από την προσωπική μου άποψη και τις γνώσεις καταστάσεων, αφού είμαι δημότης του τόπου, εκεί περνάω με την οικογένειά μου τα καλοκαίρια και τις γιορτές, στην Ανδραβίδα διαμένουν τα αδέρφια μου, καθώς επίσης  ανήκω ως μέλος σε τρεις συλλόγους της.Η ενασχόληση με τον τόπο μας όταν προέρχεται από την αγάπη μας γι' αυτόν , μπορεί να εκδηλώνεται με πολλούς τρόπους. Η ιστορία είναι αδιάσειστη μαρτυρία για τη δύναμη των Ελλήνων απ' όλο τον κόσμο, οι οποίοι ως ευεργέτες, στήριξαν ο καθένας την ιδιαίτερη πατρίδα του. Το ενδιαφέρον για το κοινό καλό εκφράζεται με πράξεις και όχι με ατελείωτες φωτογραφίες και ψεύτικα χαμόγελα. Δεν είναι ήρωες όσοι ασχολούνται με τα κοινά, καθόσον στη ζωή όλες οι σχέσεις είναι δούναι και λαβείν.
Η πόλη διαθέτει ένα πάρα πολύ καλό ρυμοτομικό σχέδιο με την πλατεία σχεδόν στο κέντρο της, την αγορά σε κεντρική οδό,  δρόμους οριζόντιους και κάθετους.Τα σπίτια είναι καλόγουστα, με αισθητή την παρουσία του πράσινου και των ανθοφόρων φυτών στην πλειοψηφία τους, αφού βέβαια ευνοούνται για την ανάπτυξή τους από τον άπλετο ήλιο. Τίποτα από την εξωτερική της άποψη, από τα ορατά της στοιχεία ως πρώτη επίσκεψη, δεν εμφανίζει στον επισκέπτη την εικόνα αν όχι εγκατάλειψης ως προς τον τομέα που λέγεται ανάπτυξη, στασιμότητας ή κατιούσας πορείας.
Το παρελθόν της είναι τρανό, η δόξα που την είχε περικυκλώσει την έκανε αξιοζήλευτη πόλη της Ελλάδος, αντίθετα με το παρόν που την κατατάσσει σε χωριό. 
Όταν εξέφρασα το καλοκαίρι αυτό τον χαρακτηρισμό, άτομα από τους φέροντες περισσότερο ευθύνη απ' όλους μας, δυσφόρησαν και σε πισώπλατους σχολιασμούς με κατηγόρησαν.Μεγάλωσα σ' αυτή την ιστορική κωμόπολη με μια αγορά γεμάτη μαγαζιά και με μια πλατεία που έσφυζε από ζωή, ιδιαιτέρως τους καλοκαιρινούς μήνες. Υπήρχε το Δημαρχείο, ο Σιδηροδρομικός Σταθμός, το Ταχυδρομείο, ο ΟΤΕ, το Αστυνομικό Τμήμα, το Αγροτικό Ιατρείο, ίσως να μου διαφεύγει κάτι. Ήταν πολύ λίγες οι υπηρεσίες σ' αυτές που της άξιζαν, αλλά διατηρούσαν τις ανθρώπινες συναλλαγές στον τόπο. Η παρούσα κατάσταση θέλει το Ταχυδρομείο να υπολειτουργεί, το Υποκατάστημα της Τράπεζας Πειραιώς επίσης, το Αγροτικό Ιατρείο το ίδιο. Ο ΟΤΕ και ο Σιδηροδρομικός Σταθμός καταργήθηκαν, στη σειρά των νέων μέτρων πριν κάποια χρόνια. Όσο για το Δημαρχείο, ένα πανέμορφο μοντέρνο κτίριο, δεν  αποτελεί την έδρα του Δήμου Ανδραβίδας -Κυλλήνης, προφανώς δεν είναι το "κατάλληλο" κτίριο, σύμφωνα με τους αρμοδίους. Ευτυχώς, να είναι καλά ο συμπολίτης μας που ζει αλλού και φρόντισε να διατηρηθεί, τουλάχιστον το όνομα της πρώην πρωτεύουσας του πριγκιπάτου του Μοριά.  Αντίθετα με την πόλη μας (που λειτουργικά μοιάζει ως χωριό) το όμορο χωριό προόδευε και προοδεύει.
Η Αγία Σοφία, όπως είναι γνωστό αποτελεί το σπουδαίο αρχαιολογικό μνημείο, της Ανδραβίδας. Φράγκικος ναός, από τον οποίο σώθηκε στο πέρασμα των αιώνων ένα αξιόλογο τμήμα του, που βρίσκεται στην πλατεία. Είναι δυνατόν αυτό το άριστο πολιτιστικό στοιχείο να μην μπορούμε να το δούμε εσωτερικά, μου είπε το καλοκαίρι μια ομάδα Γάλλων τουριστών, μεταξύ αυτών και ένας καθηγητής ιστορίας που ήξερε για τον τόπο μας περισσότερα απ'ότι όλοι μας. Δεν υπάρχει η δυνατότητα παρουσίας υπαλλήλου, ώστε να ανοίγει την είσοδο στους τουρίστες, τουλάχιστον κατά τη θερινή περίοδο. Θα μπορούσε να βρεθεί λύση, αρκεί να το θέλουν οι υπεύθυνοι. ΔΥΣΤΥΧΩΣ για ακόμη μια φορά.
Γνωρίζω ότι η  Ανδραβίδα διαθέτει μια υπέρ αξιόλογη βιβλιοθήκη ως περιεχόμενο, η οποία ως υλικό βρίσκεται σε κάποια αίθουσα του Δημοτικού Σχολείου.Πολλοί από τους κατοίκους αγνοούν την ύπαρξή της, άλλοι λένε πως λειτουργεί κανονικά και κάποιοι πως δεν ξέρουν τι γίνεται.


Η λειτουργία της λαϊκής αγοράς, αποτέλεσε πηγή επίσκεψης ανθρώπων από τα γύρω χωριά, από την αρχή της λειτουργίας της, κάθε Παρασκευή. Όταν υπάρχει ένας καλός λόγος, να επισκέπτονται έναν τόπο άλλοι άνθρωποι, δημιουργείται κίνηση στα μαγαζιά, γεννιούνται κι άλλες ευκαιρίες. Η λαϊκή αγορά, φαίνεται πως ενοχλούσε και ενοχλεί κάποιους.....οι οποίοι φρόντισαν να τη θέσουν σε ημιαργία, μέχρι εντός ολίγου να λειτουργήσει σε κάποιο άλλο χωριό,που προφανώς θα τη διαχειριστούν καλύτερα. Σε μικρά χωριά του εξωτερικού, τουλάχιστον σε χώρες που γνωρίζω αλλά και σε γειτονιές της Αθήνας όπου ζω αρκετό διάστημα. οι ανοιχτές αγορές ή λαϊκές αγορές, πραγματοποιούνται δίπλα, γύρω, μπροστά από τα μαγαζιά όπου πωλούνται και εφάμιλλα είδη. Ο κόσμος λοιπόν, στηρίζει και τα υπόλοιπα μαγαζιά, απλά και μόνο επειδή σέβονται το θεσμός της λαϊκής, όπου αποτελεί, συνάντηση, συζήτηση με γνωστούς, διατήρηση της ανθρώπινης επαφής που απουσιάζει σε μεγάλο ποσοστό στις μέρες μας.
Σε ένα ανθοστόλιστο διάλειμμα, επιβεβαιώνω πως οι αγροί, την άνοιξη μαγεύουν!

 Η Ανδραβίδα διαθέτει μια στρατιωτική βάση της Πολεμικής Αεροπορίας, την 117 Π.Μ, γνωστή ως αεροδρόμιο για την τοπική κοινωνία. Για το αεροδρόμιο είχαν απαλλοτριωθεί περίπου δέκα χιλιάδες στρέμματα απ' τα χωράφια των κατοίκων, οι οποίοι γύρω στο 1950 -1960, έφυγαν για τα μεγάλα αστικά κέντρα , προς αναζήτηση εργασίας. Η εύλογη απορία είναι , ότι  η πόλη στης οποίας τη γη, κατασκευάστηκε το αεροδρόμιο, ελάχιστα πλεονεκτήματα είχε από αυτή την αλλαγή.
Είναι γνωστή η σχέση της αναφερόμενης κωμόπολης από την αρχαιότητα με το άλογο καθώς επίσης και η μεγάλη εκδήλωση της ετήσιας Ιππικής Έκθεσης που πραγματοποιείται τον Σεπτέμβριο, με την ευκαιρία του εορτασμού της Αγίας Σοφίας.Γι' αυτό το θέμα έχω αναφερθεί πολλές φορές και μέσω της παρούσας ηλεκτρονικής σελίδας, όπου υπάρχουν οι σχετικές αναρτήσεις.
Στην Ανδραβίδα είναι γνωστή η παρουσία 13 συλλόγων, με διάφορα θέματα. Όποιος παρευρεθεί στις Εθνικές Εορτές εκεί, νιώθει κουραστικά παράξενα, αφού η παρέλαση διαρκεί μισή ώρα (σαν παράδειγμα) και η κατάθεση στεφάνων...τον τριπλάσιο χρόνο. Γνωρίζω πάρα πολύ καλά το αντικείμενο και την δουλειά κάποιων εκ των συλλόγων. Είναι προφανές ότι στην ύπαρξη του μεγάλου αριθμού των συλλόγων στην Ανδραβίδα, γεννιούνται πολλές απορίες. Δεν αναφέρομαι σε ενδείξεις που οδηγούν σε αρνητικούς χαρακτηρισμούς...σχετικά με κάποιες απ' τις ομάδες.
Η ακμή και η παρακμή θεωρείται δεδομένη στην μακραίωνη ιστορία κάθε τόπου. Την παρακμή της γενέτειράς μου την αποδίδω σε μια κάκιστη νοοτροπία που επικρατεί στην κοινωνία της, αλλά αναμφισβήτητα και στις εκάστοτε δημοτικές αρχές. Η κατιούσα γίνεται ανιούσα, αν το θελήσουμε. Μπορεί να διαφέρουμε σαν χαρακτήρες αλλά όταν πρόκειται για το μέλλον του τόπου μας συζητάμε από κοινού, με σεβασμό και λογική.Έχοντας ζήσει και σε άλλες περιοχές της Ελλάδος, παρατήρησα μέρη, όπου οι άνθρωποι τις περισσότερες ημέρες δεν μίλαγαν μεταξύ τους, αλλά ήταν μπροστάρηδες για ό,τι σχετικό με το χωριό τους. Κάτι τέτοιο συμβαίνει σε γειτονικά μας μέρη. Πρέπει να μάθουμε να μην ασχολούμαστε με την προσωπική ζωή των άλλων, να συμμετέχουμε ενεργά σε ότι μας χρειαστεί ο τόπος μας. Να αναπτύξουμε το θεσμό του εθελοντισμού. Να βάλουμε σε τάξη ακόμη και με ανατροπές, την προσωπική και οικογενειακή μας ζωή και με καθαρή διάθεση να στραφούμε προς διάφορες δραστηριότητες. Η σύλλογοι όταν αποτελούν πόρτα εξόδου, από μια ανικανοποίητη ζωή και όνειρα, δεν πετυχαίνουν στον σκοπό τους. Ως χαρακτηριστικά μας εκτός του φιλότιμου, της λεβεντιάς, της φιλοξενίας, έχουμε κι έναν αδικαιολόγητο συντηρητισμό, κάποιες ιδιορρυθμίες που δεν βοηθάνε την Ανδραβίδα να ξαναγίνει ουσιαστικά πόλη.

Είναι δυνατόν να διοικείται από πλειοψηφία όχι κακών αλλά ατόμων με ανεπάρκεια σ' αυτό που υπηρετούν; Υπήρξαν "άρχοντες" κατά το παρελθόν,που απλά και μόνο βοήθησαν την επαγγελματική τακτοποίηση της οικογενείας τους. Είναι δυνατόν να κακοχαρακτηρίζουν την όποια υγιή και ηθική προσπάθεια γι' αυτόν τον τόπο από συμπατριώτες τους; Είναι δυνατόν εκπρόσωποι της Δημοτικής Αρχής, να αναφέρουν πως για λόγους επιβίωσης ασχολούνται με τα κοινά; Πως σας φαίνεται η επιδεικτική εγωπάθεια, η προσπάθεια επίσης εκπροσώπων της Δημοτικής Αρχής, να παραβλέψουν έως να διαγράψουν την πρόοδο συμπολιτών τους; Πως χαρακτηρίζεται η συμπεριφορά, που κατηγορούμε πισώπλατα αλλά μπροστά χειροκροτάμε; Πως είναι δυνατόν κάποιοι σύλλογοι να υπέρ ευνοούνται...κάποιοι λιγότερο και κάποιοι καθόλου; Πάρα πολλά ακόμα θα μπορούσα να γράψω. Οι αρμόδιοι γνωρίζουν πολύ καλά.Οι πολίτες επίσης γνωρίζουν, αλλά διακρίνονται από την έλλειψη θάρρους να τα εκφράσουν εκεί που πρέπει και όταν πρέπει. Επίσης τρομάζουν στην ιδέα της σωστής επαγγελματικότητας, εκτός από ελάχιστους οι οποίοι ξεχωρίζουν. Όσοι εκφραζόμαστε χωρίς ιδιοτέλεια για τον τόπο μας, είμαστε οι γραφικοί...ξεχνούν οι εφήμεροι ιστάμενοι του συστήματος πως οι γραφικοί έμειναν στην ιστορία!!Προσωπικά θα αγωνίζομαι πάντα για τον τόπο μου, χωρίς να επιδιώκω κάτι. Όταν στη ζωή σου νιώθεις πλήρης, χωρίς την ανάγκη της ψευτοκαταξίωσης, χωρίς την ανάγκη του οποιουδήποτε κέρδους, μόνο τότε είσαι ικανός τουλάχιστον, να καταθέτεις απόψεις!Εύχομαι ότι καλύτερο για όλους, με σκοπό την πρόοδο της Ανδραβίδας.

Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2016

Γλυκές δημιουργίες σε μαγικά χρώματα και σχέδια.

Στην προετοιμασία του 3ου ΜΕΡΟΥΣ του αφιερώματος στην Ανδραβίδα που θα ακολουθήσει πάρα πολύ σύντομα,ανάμεσα στις υποχρεώσεις των ημερών και τις δραστηριότητες που δεν σταματούν, σκέφτηκα να γλυκάνω το σαββατόβραδο.Είναι σπουδαίο να κατοικείς ακριβώς δίπλα από ένα σπάνιο εργαστήριο τέτοιων κατασκευών. Πιστέψτε με, ότι τα δείγματα της τέχνης είναι ελάχιστα!Καλή απόλαυση λοιπόν!











25η Μαρτίου 2024.Όμιλος Φιλίππων Ανδραβίδας "Ο Σπάρτακος".

  Όπως γνωρίζουν οι φίλοι μου, αυτός εδώ ο ιστότοπος αποτελεί για πολλά θέματα, αρχείο. Έτσι συμβαίνει και με τις δραστηριότητες του Ομίλου ...