Τρίτη 7 Ιουνίου 2016

Ο θαλασσινή άποψη του Νομού Ηλείας

Ελύτης...

Φλοίσβος φιλί στη χαϊδεμένη του άμμο - Έρωτας
Τη γαλανή του ελευθερία ο γλάρος
Δίνει στον ορίζοντα
Κύματα φεύγουν έρχονται
Αφρισμένη απόκριση στ' αυτιά των κοχυλιών

Ποιος πήρε την ολόξανθη και την ηλιοκαμένη;
Ο μπάτης με το διάφανό του φύσημα
Γέρνει πανί του ονείρου
Μακριά
Έρωτας την υπόσχεσή του μουρμουρίζει - Φλοίσβος



 Αναμφισβήτητα όλη η Ελλάδα είναι ένα ατελείωτο δαντελωτό ακρογιάλι. Το καλοκαίρι έφτασε, η θάλασσα έχει την τιμητική της. Οι ακτές των νησιών αλλά και των άλλων παραλιακών περιοχών θα γεμίσουν πάλι με λουόμενους!!με παιδιά και μεγάλους, με παιχνίδια και βουτιές που θα σβήνονται στη χρωματική συλλογή του σούρουπου. Ξένοι και Έλληνες ποιητές  έχουν ασχοληθεί στα έργα τους, με το κουρσάρεμα της ψυχής που προκαλεί το θαλασσοπαινεμένο όνειρο του καλοκαιριού.
Το υγρό στοιχείο κρύβει απίστευτη μαγεία, μυθικούς θησαυρούς.
Μπορούμε να το απολαμβάνουμε, αρκεί να το σεβόμαστε. Όταν αγριεύει ο Ποσειδώνας μας ειδοποιεί πως δεν πρέπει να το προκαλούμε..κι όταν γαληνεύει οι γλάροι και τα δελφίνια μας καλούν, με προσκλητήριο τα ολοκάθαρα νερά που αγγίζουν τα πόδια μας στην παραλία.
 Αυτές οι πατημασιές από τα μικρά πουλάκια που γεννιούνται κατά τον Αύγουστο και μαθαίνουν να περπατούν ανάμεσα στον κόσμο..είναι ακόμη ένας οιωνός πως η φύση δεν περιγράφεται!
 Το θαλασσινό αφιέρωμα ανήκει στον όμορφο Νομό Ηλείας που είναι και ο τόπος όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα.
 Οι εικόνες που παραμένουν ανεξίτηλες στη μνήμη μου από παιδί..είναι το άλογό μας που κολυμπούσε με τον πατέρα μου στην παραλία της Μυρσίνης, οι ατελείωτες αμμουδιές της περιοχής μας, τα άσπρα κρίνα που στόλιζαν σαν νύφες τους αμμόλοφους...και για τα κοχυλάκια, δεν υπάρχει περιγραφή..


 Τα νερά του Ιονίου της περιοχής μας, πεντακάθαρα και με ελάχιστες περιοχές να έχουν πετραδάκια.

 Με το προνόμιο του λιμανιού του Κατακόλου απολαμβάνουν οι λουόμενοι το μπάνιο τους, έχοντας ως εικόνα τα μεγάλα κρουαζερόπλοια, που επισκέπτονται την Ελλάδα και το Νομό Ηλείας με κύριο σκοπό την επίσκεψη στον ιερό τόπο της Αρχαίας Ολυμπίας.
 Οι παραλίες είναι πολλές..Κουρούτα, Άγιος Ανδρέας,  Σαμικό, Ζαχάρω, Σκαφιδιά, Καϊάφας, Λεβεντοχώρι, Θίνες, Γλύφα, Αρκούδι, Λίντζι, Χρυσή Ακτή, Πόλο, στην Κυλλήνη (λιμάνι), Κουνουπέλι και άλλες .
 Το ηλιοβασίλεμα απολαμβάνει κανείς τη βουτιά του ήλιου στη Ζάκυνθο και στην Κεφαλλονιά, αναλόγως ...
Στην περιοχή του Δήμου Ανδραβίδας -Κυλλήνης, αγαπημένος καλοκαιρινός προορισμός είναι οι παραλίες της Χρυσής Ακτής, Λίντζι, Πόλο καθώς και άλλες, για τις οποίες η διαδρομή είναι σπουδαίου κάλλους και αξίας. Ανάμεσα από μια κατάφυτη περιοχή, με ελαιώνες αντικρίζει ο επισκέπτης το γλυκό, ήρεμο γαλάζιο του Ιονίου με φόντο τη Ζάκυνθο, την Κεφαλλονιά και τα άλλα νησιά στο βάθος. Το σπουδαιότερο του ξεχωριστού της διαδρομής είναι το πέρασμα από το χωριό Κάστρο και κάτω από το Χλεμούτσι...ενός σημαντικότατου ιστορικού μνημείου. Αποτελεί ίσως ένα από τα πιο καλοδιατηρημένα κάστρα όπου γεννήθηκε στο λόφο Χελωνάτα, στο δυτικότερο ακρωτήριο της Πελοποννήσου και φαντάζει σε όλο τον κάμπο της Ηλείας καθώς επίσης είναι αξιοθαύμαστη η εικόνα του από τα πλοία που διασχίζουν το πέλαγος.
















Το 1220-1223 ο ηγεμόνας  Γοδεφρείδος Α΄ Βιλλεαρδουίνος ίδρυσε το μεγαλοπρεπές αυτό αριστούργημα που αποτέλεσε το ισχυρότερο φρούριο του φράγκικου πριγκιπάτου της Αχαΐας.

Το πρωί συνήθως η θάλασσα είναι σαν πισίνα, νιώθεις πως θα πατήσεις μια απέραντη γαλάζια μοκέτα με ψαράκια για το διάκοσμο. Το απογευματάκι τα κύματα καλούν σε παιχνιδίσματα σαν αυτά που κάνει ο ήλιος με τα σύννεφα.
Η Πατρίδα μας είναι η ομορφότερη χώρα του κόσμου, κάθε της άκρο αποτελεί επίγειο παράδεισο! Έτσι και η  Ηλεία με τον συνδυασμό της ψιλής άμμου, τα κρυσταλλένια νερά, ανάμεσα στον καταπράσινο κάμπο και τις σπουδαίες αρχαιότητες δικαιολογημένα ανήκει στον ελληνικό παράδεισο!Καλό καλοκαίρι με υγεία και χαρά για όλους.



















Δευτέρα 6 Ιουνίου 2016

Η υγεία ως πρώτιστο αγαθό.

Το αποψινό θέμα αποτελεί απλά ένα αφιέρωμα με τις ευχές μου σε φίλους και γνωστούς που αντιμετωπίζουν σοβαρότατα προβλήματα υγείας...τις τελευταίες δύο εβδομάδες έχουμε βομβαρδιστεί από ειδήσεις αιφνίδιων χαμών νέων ατόμων, καθώς επίσης και ασθενειών. Επίσης αποτελεί τον κώδωνα που κρούει, προς όλους όσους ανοίγουν την πόρτα στην κατάθλιψη, για θέματα που λύνονται, για όνειρα που δεν γίνονται σήμερα αλλά μπορεί να γίνουν αύριο. Σίγουρα ο οικονομικός παράγοντας είναι ο καταλυτικός για την ποιότητα της ζωής... όμως αν ανατρέξουμε στην ιστορία θα θυμηθούμε αυτοκρατορίες που διαλύθηκαν,,όσο δε για τα νεώτερα χρόνια...πλούσιους στη φυλακή, μεγαθήρια του χρήματος σε πτώχευση και πολλά παρόμοια. Τις περισσότερες φορές οι άνθρωποι μαυρίζουμε την ψυχή μας και εν συνεχεία τη συμπεριφορά μας, απλά γιατί δίνουμε περισσότερη σημασία στο "εγώ"μας... πόσοι από εμάς που μελαγχολούμε γιατί τα οικονομικά μας δεν είναι καλά, σκεφτήκαμε τις εκατοντάδες μητέρες στον κόσμο που θάβουν τα παιδιά τους;Πόσοι σκεφτήκαμε τόσους συνανθρώπους μας καθημερινά που βρίσκονται αντιμέτωποι με μια σκληρή ιατρική διάγνωση; Πόσοι απ' όσους κλαιγόμαστε και μεμψιμοιρούμε ευχαριστήσαμε το θεό ή την τύχη ή ότι πιστεύει και δεν πιστεύει ο καθένας μας,γι' αυτά που έχει; Αν ξεκινήσουμε μ' αυτά που έχουμε, θα μείνει ελάχιστος χρόνος να σκεφτούμε αυτά που δεν έχουμε αποκτήσει. 

 Ακόμη και στο δικό μας οικογενειακό, συγγενικό ή φιλικό κύκλο..ταξιδέψαμε λίγο στο παρελθόν να θυμηθούμε από τι έχουμε σωθεί; την ασθένεια που ξεπέρασε το παιδί μας; τις κουβέντες που μας έλεγαν οι γιαγιάδες μας..πως η γκρίνια είναι κατάρα και μόνο άσχημα γεγονότα φέρνει, τις λάβαμε σοβαρά υπόψη;
Δε χρειάζεται σκέψη για να εμπεδώσουμε πως το μεγαλύτερο αγαθό είναι η ψυχική και σωματική υγεία. Μην την απαξιούμε μπροστά σε ανώριμες σκέψεις...της δίνης της οικονομικής ευμάρειας.  Οι περισσότεροι εκ των φίλων και γνωστών μου, που υποφέρουν .... τα είχαν όλα (αυτά που εννοούμε εμείς)...δεν είχαν όμως υγεία και καλοτυχία.
Όταν ξυπνάμε κάθε πρωί και είμαστε καλά, όπως και οι δικοί μας...ας ευχαριστούμε αυτό που πιστεύουμε κι ας ευχόμαστε πάντα να μαθαίνουμε καλό για όλους. Η απαισιοδοξία, η γκρίνια, η αλαζονεία.....δεν οδηγούν σε θετικά βήματα...απλά ανακυκλώνουν ή και δημιουργούν την κακοτυχία ή αρνητισμό ή ακόμη και την κατάθλιψη.
 Οι φωτογραφίες ανήκουν στην κάβα του σαββατοκύριακου!!!Εύχομαι να κατανοήσουμε όλοι πως είμαστε σε πολύ καλύτερη κατάσταση απ' όσο πιστεύουμε!!!

Παρασκευή 3 Ιουνίου 2016

Η Αθήνα στη δεκαετία του '50 και η ανοικοδόμηση.

Στην Αθήνα έρχομαι από την ώρα που θυμάμαι τον ευατό μου. Οι αγαπημένοι μου συγγενείς και εν συνεχεία οι ανεκτίμητες πρωτευουσιάνικες αναμνήσεις  εκτείνονται στις περιοχές της Πλατείας Αμερικής, στου Γκύζη, στην Πλάκα και φυσικά στα πέριξ κάθε χώρου. Νιώθω τυχερή που πρόλαβα κάποιες από τις γειτονιές με τα νεοκλασικά μεγαλουργήματα, με τα απλά σπιτάκια, με τους αξιοθαύμαστους κήπους. Ως αρχιτεκτονική αλλά και ως ανθρώπινη ζεστασιά τα οικήματα εκείνα δεν συγκρίνονται με τίποτα.
Ο νόμος της αντιπαροχής που ίσχυε στην Ελλάδα και την Κένυα..ήταν η καταστροφή της Αθήνας αλλά και άλλων πόλεων. Έχω θυμό... όχι μόνο με τον πολιτικό που υποστήριξε αυτή τη νομοθεσία αλλά και με όλους αυτούς που το επιδίωξαν στο βωμό της ύλης..
Δεν κατεδαφίστηκαν μόνο ετοιμόρροπες κατοικίες..δεν ήρθε ο παραπάνω νόμος ως άγγελος που θα έλυνε το μεταπολεμικό πρόβλημα της Πρωτεύουσας σχετικά με τη στέγαση του κύματος αστυφιλίας που δημιουργήθηκε...κατεδαφίστηκαν κτίρια 10 -15 χρόνων, προκειμένου να εμφανιστούν πολυώροφα κτίρια για να δώσουν διαμερίσματα στους οικοπεδούχους καθώς επίσης και για άλλους λόγους. Ο οργασμός της οικοδομικής δραστηριότητας που άρχισε από το 1950, συνεχίστηκε αμείωτος για πολλά χρόνια..Η πόλη όπως είχε πει ο μεγάλος Δοξιάδης έπρεπε να είναι απλωμένη για μεγάλη έκταση, αφού υπήρχε δυνατότητα. Ξένοι μελετητές αναφέρουν πως καμιά πρωτεύουσα δεν έχει τη φυσική ομορφιά της Αθήνας...τόσους  λόφους, ποτάμια που κατέστρεψαν  χώρους πράσινου που επίσης κατέστρεψαν, πλατείες....κι όμως ενώ η φύση τα έδωσε απλόχερα..οι άνθρωποι τα κατακρεούργησαν για την αύξηση του εισοδήματος.
Κανείς δεν τάσσεται εναντίον της ανοικοδόμησης εάν γινόταν όπως έπρεπε. Είναι δυνατόν οι λόφοι όλοι να είναι χτισμένοι; Σχετικά πρόσφατο χαρακτηριστικό της ανοικοδόμησης  ως συνέχειας της παλιότερης καταστροφής. Χάθηκαν στολίδια ανεκτίμητης αξίας τότε. Αριστουργήματα που όταν χτίζονταν, οι ιδιοκτήτες συναγωνίζονταν για το ποιος θα στολίσει καλύτερα και ωραιότερα την πρόσοψη, τα μπαλκόνια, τις μετόπες. Με τα μαρμαροσκαλιστά σημεία μαγεύομαι. Ήταν δημιουργίες από τεχνίτες της Τήνου, που αντέγραφαν την αρχαία ελληνική τέχνη, την Ιταλική αναγέννηση, τα χρόνια του Βυζαντίου. Στην Αθήνα λειτουργούσαν πολλά εργαστήρια, κυριολεκτικά ναοί της τέχνης, που διατηρήθηκαν έως το  δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Από τα χρόνια της κατοχής τα εργαστήρια έκλεισαν αφού πια τα οικοδομήματα ήταν καθαρά εμπορικά, χωρίς δείγμα τέχνης.
Κατά τις πηγές, το 1957 υπήρχαν κάποια δείγματα του ανώνυμου καλλιτεχνικού μουσείου στις περιοχές της Αθήνας που μεσουρανούσαν από το 1880 έως το 1930. Χαρακτηριστικό έργο τέχνης είναι το κτίριο στην οδό Αιόλου 27 απέναντι από την Αγία Ειρήνη που το μπαλκόνι στηριζόταν στα κεφάλια τεσσάρων αγαλμάτων, τα οποία παρίσταναν γέρους άτλαντες.Επίσης στην οδό Νίκης 24 ένα διώροφο σπίτι είχε ένα αέτωμα αληθινό έργο τέχνης. Αγάλματα υπήρχαν σε οικίες της οδού Ερεχθείου και Μνησικλέους, στις οδούς Φιλελλήνων, Καπνικαρέας και Πλούτωνος καθώς επίσης και στα δυο ξενοδοχεία της Ομόνοιας που ήταν γνωστά...το "Πάγκειον" και το "Μεγ. Αλέξανδρος".
Θαυμάζω και δίνω τα συγχαρητήριά μου, στους ιδιοκτήτες αλλά και στους κληρονόμους αυτών, οι οποίοι διατήρησαν τις μονοκατοικίες ή τα διώροφα σπίτια, χωρίς να παρασυρθούν από το δέλεαρ του χρήματος.

Πέμπτη 2 Ιουνίου 2016

Ταξιδεύοντας στην Αθήνα της δεκαετίας του '50.

 Μια ιστορική αναδρομή με επίκεντρο το κλίμα της Αθήνας κατά τη δεκαετία του '50. Οι πληροφορίες που ακολουθούν προέρχονται από προσωπικές σημειώσεις που κρατούσα μικρή όταν οι θείοι μου περιέγραφαν καταστάσεις που μου κέντριζαν το ενδιαφέρον, καθώς επίσης από βιβλία του Γιάννη Καιροφύλα.
 Το καλοκαίρι οι Αθηναίοι συνήθιζαν όλοι μαζί να εξορμούν ψάχνοντας τη δροσιά. Είχαν κοινά χαρακτηριστικά οι διακοπές τους...τα πάρκα, τις πλατείες ακόμη και τα πεζοδρόμια που ενώ την ημέρα έκαιγαν απ' τον ήλιο, ερχόταν το βραδάκι με ένα μόνιμο δροσερό αεράκι. Έτσι μόλις έπεφτε ο ήλιος, σχεδόν όλοι με γέλια και αστεία ξεχύνονταν στο Ζάππειο, στην πλατεία Συντάγματος, στο Πεδίον του Άρεως, στον κήπο του Μουσείου και φυσικά στις γειτονιές όπου υπήρχαν μικρότερα πάρκα και γραφικές πλατείες. Υπήρχαν πολλά αναψυκτήρια και ζαχαροπλαστεία που γέμιζαν τα βράδια. Προσωπικά θυμάμαι ακόμα και αργότερα γύρω στο 1980 που η μεγαλύτερη θεία όταν ερχόμαστε καλοκαίρι στην Αθήνα μας πήγαινε στο βουναλάκι της Γκύζη και στο Ζάππειο.Επανερχόμενη περίπου στο 1956 αναφέρω πάντα σύμφωνα με τις πηγές, η έξοδος των Αθηναίων απαιτούσε παγωτό, αναψυκτικό ή πασατέμπο.
Οι συζητήσεις ανάμεσα στις παρέες των μεγάλων ατελείωτες με τους άνδρες επί πολιτικών θεμάτων και τις γυναίκες επί άλλων θεμάτων σχετικά με τα παιδιά τους, τη γειτονιά και άλλα. Οι νέοι τηρούσαν τους περιπάτους ...όπου είχαν τη δυνατότητα να θαυμάσουν τα κορίτσια και το αντίστροφο. Ο ερωτισμός πάντα ήταν στη φύση μας απλά τα κοινωνικά κλισέ διαφοροποιούν τον τρόπο με τον οποίο εκδηλώνεται.
Ένα θέμα που συζητούνταν απ' όλες τις ηλικίες , ήταν η μόδα καθώς και οι καλλιτεχνικές ειδήσεις.
Τα ανέκδοτα και τα αστεία κρατούσαν ζωντανή την ατμόσφαιρα καθώς φυσικά και η λεγόμενη κοινωνική κριτική....
Οι παρέες κυριολεκτικά ξημερώνονταν στις καρέκλες σε μικρές και μεγάλες γειτονιές αφού η βραδινή δροσιά έκανε το κλίμα ιδανικό.

 Έως τότε στα προάστια οι κάτοικοι της πόλης είχαν τα εξοχικά τους. Τώρα το σκηνικό άλλαζε και για να αποφύγουν τα ακριβά ενοίκια του κέντρου, πήγαιναν για μόνιμη κατοικία εκεί όπου γλύτωναν χρήματα αλλά και απολάμβαναν το ωραιότατο κλίμα.


Σίγουρα είμαστε υπέρ της προόδου και της εξέλιξης....όμως πιστεύω ότι η σημερινή εξέλιξη γενικά έχει και αρνητικά σημεία.!!

Τετάρτη 1 Ιουνίου 2016

Τσε Γκεβάρα.«Αξίζει, φίλε μου, να υπάρχεις για ένα όνειρο, κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει.»



Είμαι σίγουρη πως αρκετοί γνωστοί μου θα παραξενευτούν που κάνω αυτή την περιληπτική αναφορά στον Τσε Γκεβάρα. Συνηθίζω να μελετάω τις θεωρίες και τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων, κρατώντας αυτά που θεωρώ πως μου ταιριάζουν. Έτσι από μικρή σημείωσα πως με αυτόν τον πασίγνωστο επαναστάτη μας συνδέουν η ανθρωπιστική και η εθελοντική γραμμή καθώς επίσης και η λογοτεχνική -ποιητική αγάπη. Όσο για το θέμα της θρησκείας, προτιμώ τους άθεους με τα χριστιανικά έργα και πράξεις προς τους συνανθρώπους τους, παρά τους χριστιανούς στα λόγια...χωρίς καμιά επιβεβαίωση με πράξεις. Έτσι κρατώ την ακλόνητη πίστη  μου και σ' αυτό βοήθησε το γεγονός πως οι γονείς μου με μεγάλωσαν δίχως ίχνος φανατισμού, και προχωρώ όσο μπορώ θαυμάζοντας κάποιους ανθρώπους για το μεγαλείο που άφησαν.
Στις 14 Ιουνίου του 1928 ή νωρίτερα από τις  14 Μαΐου του ίδιου έτους κατά τον Τζον Λι Άντερσον, στο Ροσάριο της Αργεντινής γεννήθηκε ένα μωρό με μεγάλα εκφραστικά μάτια, ήταν ο Ερνέστο Γκεβάρα ντε λα Σέρνα, που έμεινε γνωστός στην ιστορία ως Τσε Γκεβάρα.
Χαρακτηρίστηκε ως διαχρονικό σύμβολο της επαναστατικής δράσης. Ήταν ιατρός και υπήρξε ένας από τους ηγέτες της επανάστασης στην Κούβα όπου αργότερα έγινε υπουργός της κυβέρνησης του Κάστρο. Το 1965 αποχώρησε από την Κούβα με σκοπό την οργάνωση νέων επαναστατικών κινημάτων στο Κονγκό και στην Βολιβία, όπου δολοφονήθηκε.


Κομμουνιστής, Μαρξιστής -Λενινιστής επαναστάτης, συμμετείχε στο κίνημα της 26η Ιουλίου που πέτυχε την ανατροπή του δικτατορικού καθεστώτος του Φουλχένσιο Μπατίστα στην Κούβα.
Ανάπτυξε θεωρίες επί της στρατηγικής και την τακτική του μοντέρνου ανταρτοπόλεμου προσπαθώντας να εφαρμόσει τις θεωρίες στην πράξη.Η οικογένειά του με ολιγαρχική καταγωγή δεν περιφρονούσε τους ανθρώπους των χαμηλότερων κοινωνικών στρωμάτων, γι αυτό και άλλοι πολίτες "υψηλής" καταγωγής , τους κατηγορούσαν. Η μητέρα του υπήρξε φανατική καθολική αλλά αργότερα στράφηκε στην αριστερά.Αυτό το θεωρώ σημαντικό σημείο... ο φανατισμός σε έναν τομέα συνήθως τους σκεπτόμενους ανθρώπους τους οδηγεί σε αντίθετη φορά και είναι απόλυτα δικαιολογημένο. Ο μικρός Τσε έπασχε από άσθμα όπως διαπιστώθηκε όταν ήταν δύο χρονών. Το αντιμετώπιζε κάνοντας αθλητισμό αλλά συχνά παρουσίαζε επιπλοκές. Έκανε παρέα με παιδιά από διάφορα κοινωνικά στρώματα και ήταν ιδιαίτερα κοινωνικός ενώ παράλληλα είχε στοιχεία εσωστρέφειας.


Από πολύ νωρίς παρουσίασε ενδιαφέρον για τη λογοτεχνία και κυρίως για την ποίηση, μελετώντας το έργο του Πάμπλο Νερούδα. Ο ίδιος σ' όλη τη διάρκεια της ζωής του έγραφε ποιήματα και τα λογοτεχνικά του ενδιαφέροντα στρέφονταν στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία, στην ευρωπαϊκή λογοτεχνία αλλά και σε κλασικά έργα. Πέρασε από διάφορα στάδια σπουδών και τελικά ασχολήθηκε με την ιατρική, επηρεασμένος από τη δική του κατάσταση σχετικά με το άσθμα αλλά και από την κατάσταση της γιαγιάς του, που φρόντισε τις τελευταίες ημέρες της ζωής του. Η δράση του ως φοιτητής ήταν πολύ δραστήρια όσον αφορά τη συμμετοχή του σε παράνομες αριστερές οργανώσεις. Εκτός του ενδιαφέροντος για την πολιτική, ανέπτυξε τον τομέα της ανθρωπιστικής διάθεση για να βοηθήσει τους λαούς της Λατινικής Αμερικής που υπέφεραν από φτώχεια και ασθένειες. Πρόσφερε αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες του στο λεπροκομείο στο Περού αλλά και σε άλλες περιοχές. Τον χαρακτήριζαν η θέληση για κοινωνική προσφορά καθώς επίσης και η διάθεση να γνωρίζει άλλες χώρες.


Σχετικά με την Κούβα...ήταν πεπεισμένος πως ο Κάστρο είχε τα προσόντα για να γίνει ένας ξεχωριστός ηγέτης της  κουβανικής επανάστασης γι'αυτό και συμμετείχε στο κίνημα της 26 ης Ιουλίου.. Αρχικά συμφώνησε ως γιατρός να συνοδεύσει την εκπαίδευση των ανταρτών, όμως δεν άργησε να λάβει κανονικά μέρος σαν εκπαιδευτής τους. Ως αποφασιστικός χαρακτήρας γεμάτος ικανότητες κέρδισε την εμπιστοσύνη των ανταρτών και ανέβηκε στην ιεραρχία τους (Κομαντάτε).
Η δράση του ως ηγέτης των ανταρτών είχε επιτυχίες αλλά και δυσκολίες έως αποτυχίες.
Ως πολιτικός άρχισε να πραγματοποιεί σημαντικές αλλαγές, όπως την καθιέρωση  δωρεάν συστήματος υγείας, ένα εκπαιδευτικό σύστημα που εξασφάλιζε και στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα (μέχρι τότε κυρίως αναλφάβητα) σχολική μόρφωση. Η δράση του είναι πολύ μεγάλη και δε γίνεται να αναφερθώ σ' αυτό το περιληπτικό αφιέρωμα.



Στις 9 Οκτωβρίου του 1967 και ημέρα Κυριακή, ο μεγάλος επαναστάτης έπεφτε νεκρός από τις σφαίρες του βολιβιανού στρατού, σε ηλικία μόλις 39 χρονών. Αποτέλεσε σύμβολο των επαναστατών όλου του κόσμου.


Κατά τις πηγές κάποιοι στρατιώτες του υποστηρίζουν πως τις τελευταίες του στιγμές είπε: «Μη με πυροβολείτε. Είμαι ο Τσε Γκεβάρα και αξίζω περισσότερο ζωντανός παρά νεκρός», άλλοι λένε πως ο Τσε φώναξε: «Μη με πυροβολείτε. Είμαι ο Τσε Γκεβάρα και απέτυχα». Επίσης αναφέρονται και τα εξής:  Όταν αντιλήφθηκε τι επρόκειτο να συμβεί, φώναξε:«Πυροβολήστε με δειλοί. Θα σκοτώσετε μόνο έναν άνθρωπο, όχι τις ιδέες μου». Συνολικά 9 σφαίρες "τρύπησαν" τον Τσε, στο θώρακα και το στήθος.




Δεν κρίνω το έργο του και δεν αποτελεί αυτό το αφιέρωμα κανενός είδους προτροπή σε κάτι.
Οι φωτογραφίες είναι του διαδικτύου.
 Κλείνω με δυο στροφές από το χαρακτηριστικό τραγούδι...
 .....

Σα θρύλος γύρω καλπάζεις,
σαν ευχή και σαν κατάρα,
στα στενά της Σάντα Κλάρα
τ' όνειρό σου δοκιμάζεις.

Εδώ θα μείνει για πάντα
το ζεστό το πέρασμά σου,
φωτιά που ανάβει η ματιά σου,
commandante Τσε Γκεβάρα.

Το καλοκαίρι το μορτάκι - Κώστας Σμοκοβίτης

25η Μαρτίου 2024.Όμιλος Φιλίππων Ανδραβίδας "Ο Σπάρτακος".

  Όπως γνωρίζουν οι φίλοι μου, αυτός εδώ ο ιστότοπος αποτελεί για πολλά θέματα, αρχείο. Έτσι συμβαίνει και με τις δραστηριότητες του Ομίλου ...