Η κρίση δεν είναι οικονομική....

Πριν από 30 χρόνια περίπου, βρέθηκα σ' ένα νησί με  τοποθέτηση απ' την υπηρεσία όπου ανήκα. Αυτό που θυμάμαι ήταν η απόγνωση που ένιωσα...η απόγνωση που ένιωσαν πολλοί συνάδελφοι τότε ...καθόσον η αναζήτηση κατοικίας προς ενοικίαση ήταν κάτι  εξαιρετικά δύσκολο. Οι λόγοι ήταν πολλοί. Ένας απ' όλους  ανήκε στην εκμετάλλευση που παρουσίαζε η προσπάθεια των κατοίκων για την εξασφάλιση υψηλότερων εισοδημάτων με όσο το δυνατόν λιγότερα έξοδα. Δεν ξεχνώ στα χωριά, την προσφορά προς ενοικίαση κάποιων οικημάτων που προσέγγιζαν τα χαρακτηριστικά κατασκευής για τη διαμονή πουλερικών (κοτέτσια), φυσικά άνευ αποχωρητηρίου (το μπάνιο ήταν πολυτέλεια)..Δεν ξεχνώ το υψηλό χρηματικό ποσό για το ενοίκιο που απαιτούσαν οι κάτοικοι, γνωρίζοντας την ανάγκη ανεύρεσης κατοικίας και την αγωνία μας γι' αυτό.Ένας ακόμη λόγος ήταν η συνήθεια, τα σπίτια το καλοκαίρι να ενοικιάζονται με την ημέρα στους τουρίστες, πάλι για την εξασφάλιση εισοδημάτων.

 

Αυτές τις μέρες βρέθηκαν στη θέση που είχα βρεθεί πριν 30 χρόνια, τα παιδιά δυο πολυαγαπημένων μου φιλικών προσώπων.Ο ένας νεαρός με τοποθέτηση για οκτώ μήνες περίπου  και ο άλλος με τοποθέτηση για πέντε χρόνια, σε κάποια νησιά. Ζώντας την αγωνία τους καθώς και των οικογενειών τους, νιώθω πικρία για την κοινωνία μας. Νιώθω θλίψη για τον άνθρωπο που χάσαμε στο βωμό της ύλης.

Όσο και να μη θέλουμε να το παραδεχτούμε, μετρούμε αρκετές δεκαετίες που το ενδιαφέρον μας στράφηκε στις θυσίες για το βωμό των υλικών αγαθών, για την ικανοποίηση κάθε ίχνους της ματαιοδοξίας μας.

Αποτελεί γκρίζο οιωνό που εμποδίζει την ανατολή του τόπου η νοοτροπία της απαξίωσης των Ελλήνων από τους Έλληνες. Μακάρι οι πολλές καταθέσεις να έφερναν το συμβόλαιο της αιώνιας ζωής.  Είναι δυνατόν να ενοικιάζονται τα σπίτια για το διάστημα εκτός καλοκαιριού; Είναι δυνατόν να μην ενοικιάζουν τα σπίτια στους ανθρώπους που στέλνονται απ' το κράτος για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στον τόπο; Είναι δυνατόν να διατηρούν υψηλές τις τιμές των ενοικίων, σε ανθρώπους που γνωρίζουν πόσο χαμηλοί είναι οι μισθοί τους; Είμαι λάτρης των νησιών μας. Έχω φίλους νησιώτες που εκτιμώ ιδιαιτέρως. Δεν μπορώ όμως να μην εκφράσω την αληθινή πικρία μου για την εν λόγω κάκιστη νοοτροπία. Όταν στη σημερινή εποχή με τα καθημερινά ραπίσματα ως Ελλάδα και ως Έλληνες που δεχόμαστε, δεν βοηθάμε εμείς να "γυρίσει ο ήλιος"...γιατί απαιτούμε από τους "άλλους" να μας ελεήσουν; Όταν δε σεβόμαστε την προσφορά και τη θυσία των επιστημόνων, των στρατιωτικών, των λιμενικών και όλων όσων βρίσκονται στον τροχό της τοποθέτησης ή μετακίνησης εκτός του τόπου διαμονής τους.....γιατί απαιτούμε στον πρώτο κίνδυνο και με την παραμικρή ανάγκη να τρέξουν μπροστάρηδες..να βοηθήσουν και να τραβήξουν το κουπί για εμάς ;

Καθημερινά επιβεβαιώνεται ότι η κρίση είναι ηθικοπνευματική και το οικονομικό τμήμα της, αποτελεί μια από τις συνέπειές της. Το αναφερόμενο θέμα που πλημμυρίζει με άγχος πολλούς συμπολίτες μας και τις οικογένειές τους, ανήκει στα γεγονότα που παρουσιάζουν το είδος της κρίσης....Εύχομαι οι Έλληνες να ξαναβρούμε τα όμορφα και δυσεύρετα -για κάποτε- χαρακτηριστικά μας...Εύχομαι να συνειδητοποιήσουμε ότι η ψυχή είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη ζωή....ως εκ τούτου πρέπει να ασχοληθούμε περισσότερο μαζί της..