Η κρίση δεν είναι οικονομική....

Πριν από 30 χρόνια περίπου, βρέθηκα σ' ένα νησί με  τοποθέτηση απ' την υπηρεσία όπου ανήκα. Αυτό που θυμάμαι ήταν η απόγνωση που ένιωσα...η απόγνωση που ένιωσαν πολλοί συνάδελφοι τότε ...καθόσον η αναζήτηση κατοικίας προς ενοικίαση ήταν κάτι  εξαιρετικά δύσκολο. Οι λόγοι ήταν πολλοί. Ένας απ' όλους  ανήκε στην εκμετάλλευση που παρουσίαζε η προσπάθεια των κατοίκων για την εξασφάλιση υψηλότερων εισοδημάτων με όσο το δυνατόν λιγότερα έξοδα. Δεν ξεχνώ στα χωριά, την προσφορά προς ενοικίαση κάποιων οικημάτων που προσέγγιζαν τα χαρακτηριστικά κατασκευής για τη διαμονή πουλερικών (κοτέτσια), φυσικά άνευ αποχωρητηρίου (το μπάνιο ήταν πολυτέλεια)..Δεν ξεχνώ το υψηλό χρηματικό ποσό για το ενοίκιο που απαιτούσαν οι κάτοικοι, γνωρίζοντας την ανάγκη ανεύρεσης κατοικίας και την αγωνία μας γι' αυτό.Ένας ακόμη λόγος ήταν η συνήθεια, τα σπίτια το καλοκαίρι να ενοικιάζονται με την ημέρα στους τουρίστες, πάλι για την εξασφάλιση εισοδημάτων.

 

Αυτές τις μέρες βρέθηκαν στη θέση που είχα βρεθεί πριν 30 χρόνια, τα παιδιά δυο πολυαγαπημένων μου φιλικών προσώπων.Ο ένας νεαρός με τοποθέτηση για οκτώ μήνες περίπου  και ο άλλος με τοποθέτηση για πέντε χρόνια, σε κάποια νησιά. Ζώντας την αγωνία τους καθώς και των οικογενειών τους, νιώθω πικρία για την κοινωνία μας. Νιώθω θλίψη για τον άνθρωπο που χάσαμε στο βωμό της ύλης.

Όσο και να μη θέλουμε να το παραδεχτούμε, μετρούμε αρκετές δεκαετίες που το ενδιαφέρον μας στράφηκε στις θυσίες για το βωμό των υλικών αγαθών, για την ικανοποίηση κάθε ίχνους της ματαιοδοξίας μας.

Αποτελεί γκρίζο οιωνό που εμποδίζει την ανατολή του τόπου η νοοτροπία της απαξίωσης των Ελλήνων από τους Έλληνες. Μακάρι οι πολλές καταθέσεις να έφερναν το συμβόλαιο της αιώνιας ζωής.  Είναι δυνατόν να ενοικιάζονται τα σπίτια για το διάστημα εκτός καλοκαιριού; Είναι δυνατόν να μην ενοικιάζουν τα σπίτια στους ανθρώπους που στέλνονται απ' το κράτος για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στον τόπο; Είναι δυνατόν να διατηρούν υψηλές τις τιμές των ενοικίων, σε ανθρώπους που γνωρίζουν πόσο χαμηλοί είναι οι μισθοί τους; Είμαι λάτρης των νησιών μας. Έχω φίλους νησιώτες που εκτιμώ ιδιαιτέρως. Δεν μπορώ όμως να μην εκφράσω την αληθινή πικρία μου για την εν λόγω κάκιστη νοοτροπία. Όταν στη σημερινή εποχή με τα καθημερινά ραπίσματα ως Ελλάδα και ως Έλληνες που δεχόμαστε, δεν βοηθάμε εμείς να "γυρίσει ο ήλιος"...γιατί απαιτούμε από τους "άλλους" να μας ελεήσουν; Όταν δε σεβόμαστε την προσφορά και τη θυσία των επιστημόνων, των στρατιωτικών, των λιμενικών και όλων όσων βρίσκονται στον τροχό της τοποθέτησης ή μετακίνησης εκτός του τόπου διαμονής τους.....γιατί απαιτούμε στον πρώτο κίνδυνο και με την παραμικρή ανάγκη να τρέξουν μπροστάρηδες..να βοηθήσουν και να τραβήξουν το κουπί για εμάς ;

Καθημερινά επιβεβαιώνεται ότι η κρίση είναι ηθικοπνευματική και το οικονομικό τμήμα της, αποτελεί μια από τις συνέπειές της. Το αναφερόμενο θέμα που πλημμυρίζει με άγχος πολλούς συμπολίτες μας και τις οικογένειές τους, ανήκει στα γεγονότα που παρουσιάζουν το είδος της κρίσης....Εύχομαι οι Έλληνες να ξαναβρούμε τα όμορφα και δυσεύρετα -για κάποτε- χαρακτηριστικά μας...Εύχομαι να συνειδητοποιήσουμε ότι η ψυχή είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη ζωή....ως εκ τούτου πρέπει να ασχοληθούμε περισσότερο μαζί της..

Το έθιμο του αγιασμού των αλόγων στα Καλά Νερά Πηλίου

Για ποια Ευρώπη να ονειρευτούμε;

 Μαζί με τους χαρταετούς που ανέκαθεν συμβόλιζαν τα όνειρά μας, σαν παιδιά στο όνομα της Ευρώπης βλέπαμε το μεγαλείο της προόδου και της ειρήνης.

 Πιστεύαμε ότι στην Ευρώπη υπήρχαν οι "μεγάλοι" και οι μορφωμένοι, οι οποίοι φρόντιζαν για το καλό  της Ηπείρου,καθώς και για το καλό του κόσμου.

 Όταν οι Ευρωπαίοι τουρίστες το καλοκαίρι έδειχναν το θαυμασμό τους για τον μοναδικό πλούτο των μνημείωνμας , του πολιτισμού μας , της ιστορίας μας εμείς αισθανόμαστε περήφανοι.

Εκεί κάπου ..χάσαμε τα βήματά μας και περάσαμε στην αντίπερα όχθη κάνοντας ότι ήταν δυνατόν για να σβήσουμε τα χαρακτηριστικά μας ..προς τιμή των Ευρωπαίων.

 Μεγαλώνοντας, ταξιδεύοντας, μελετώντας, το όνειρο της ιδανικής ταυτότητας της Ευρώπης χάθηκε...πέταξε μια για πάντα. Η πικρή αλήθεια διέγραψε τη ρομαντικότητα της παιδικής ψυχής. Η Ευρώπη δυστυχώς συνδέθηκε με δεινά. Είναι ένας ισχυρός κρίκος των "υψηλών δυνάμεων" που βύθισε τα εθνικά μας ζητήματα αντί να σταθεί ως αρωγός για τη λύση τους. Είναι ένας ισχυρός κρίκος που καταστρέφει καθημερινά προϊόντα, γη , σύνορα και συνειδήσεις.

 Η βία φέρνει βία.Είναι μια ρήση που πιστεύω ακράδαντα. Δεν είμαι αναλυτής διεθνών ή ευρωπαϊκών πολιτικών καταστάσεων, αλλά κατά την ταπεινή μου άποψη..δεν είναι τυχαίο πως η Ευρώπη βυθίζεται μέσω της τεράστιας ανασφάλειας που δημιουργούν τα συνεχή τρομοκρατικά χτυπήματα. Δεν υποστηρίζω κανενός είδους μορφή βίας καθώς επίσης τάσσομαι υπέρ των ανθρωπιστικών αντιλήψεων και στέκομαι μακρόθεν ακραίων ομάδων και θεωριών. Πονώ και θλίβομαι για όλα τα θύματα.Δυστυχώς τα θύματα σε κάθε χτύπημα είναι πάρα πολλά και όχι μόνο οι νεκροί και οι τραυματίες. Είναι οι οικείοι, είναι οι άνθρωποι που για μια ζωή θα φέρουν το ψυχολογικό μαρτύριο των όσων έζησαν.

Ποιος ή ποιοι ευθύνονται για τους ασταμάτητους πολέμους στη γη; Ποιοι ευθύνονται για τα εκατομμύρια παιδιά που αγωνίζονται να ζήσουν αποστεωμένα και στεγνά από τη δίψα, στην Αφρικανική Ήπειρο; Ποιος ευθύνεται για τα παιδιά του πολέμου , τα οποία ασυνόδευτα "χρησιμοποιούνται" για κάθε είδους μορφής εκμετάλλευσης;Ποιοι ευθύνονται που έκαναν τους Έλληνες οικονομικούς μετανάστες σε 70 χρόνια περίπου; Αν κάποιος απαντήσει στις απορίες μου, ίσως απαντήσει και στο ποιος ευθύνεται για τα συνεχή άδικα τρομοκρατικά χτυπήματα.

Είναι τόσο παράλογο να φοβάσαι να σχεδιάσεις ένα ταξίδι, να σκέφτεσαι πως πρέπει να ζεις με τον τρόμο...

Για ποια Ευρώπη να ονειρευτούμε, όταν ο φόβος απειλεί;

Υ.Σ Τα γραφόμενα αποτελούν μέρος απ' τις σκέψεις μου που θέλησα να μοιραστώ μαζί σας.
 

Η 3η ΣΠΑΡΤΑΚΙΑΔΑ.

 Με φωτογραφικό υλικό μέσω των σελίδων του fb του Γραμματέα του Ομίλου κ. Χόνδρου καθώς και του οικονομικού οργάνου κ. Μπαλατλή, από την πρόσφατη συμμετοχή του Ομίλου Φιλίππων Ανδραβίδας "ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ" στην ιππική παρέλαση της Αμαλιάδας, σας ανακοινώνω την ημερομηνία πραγματοποίησης της 3ης ΣΠΑΡΤΑΚΙΑΔΑΣ. Το αφιέρωμα αποτελεί πρόσκληση προς όλους!!Ακολουθούν λίγα λόγια για τον Όμιλο, όπως επιθυμούν οι φίλοι μας ανά τον κόσμο φίλοι.

 Οι Σπαρτακιστές σε χαλεπούς καιρούς προσπαθούν με βήματα σταθερά και αξιοπρεπή , με προσωπικό αγώνα και θυσίες, να κάνουν τους στόχους τους πραγματικότητα. Από την αρχή της ίδρυσής του, ο Όμιλος απαριθμεί δεκάδες συμμετοχές σε δραστηριότητες εντός και εκτός περιοχής, σε διεθνή έκθεση στη Θεσσαλονίκη, σε  ιππική δραστηριότητα στην Ιταλία.

 Η ιστορία της Ανδραβίδας, της Ηλείας, της Ελλάδας ταξιδεύει με τις εξαιρετικές παρουσίες των Σπαρτακιστών, όπως λένε οι φίλοι απ' όλη την Ελλάδα που επικοινωνούν καθημερινά μαζί μας.

 

Ακολουθώντας τη γραμμή της συνεργασίας που δηλώνεται με το "εμείς", το έργο του Ομίλου εμφανίζει συνεχώς κάτι διαφορετικό και καλύτερο. 

Η αξία της σταθερής ανοδικής πορείας είναι  ανεκτίμητη και οδηγεί στην πρόοδο!

 Η ΣΠΑΡΤΑΚΙΑΔΑ είναι μια ιππική εκδήλωση που προέκυψε από την αγάπη για το άλογο και την επιθυμία για τη γνωριμία με άλλους φιλίππους. Επίσης είναι μια ευκαιρία που δίδεται σε πολίτες από άλλες περιοχές να επισκεφτούν και να γνωρίσουν την Ανδραβίδα, που αποτελεί μια κωμόπολη η οποία ανήκει στο άλογο και το αντίστροφο.

 

  Η ως άνω εκδήλωση ξεκίνησε από τον πρώτο καιρό ίδρυσης του Ομίλου και φέτος στις 24 Ιουνίου θα πραγματοποιηθεί η 3η κατά σειρά. Το φετινό θέμα είναι η ιππική δεξιοτεχνία με την παρουσία ειδικών .

 Συνεχίζοντας με λίγα λόγια επί του έργου του Ομίλου.

Ο Όμιλος Φιλίππων Ανδραβίδας "ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ" ενημερώνει για όλα τα θέματα τους πολίτες, με επίσημα δελτία τύπου, που περιέχουν τις αποφάσεις του Διοικητικού Συμβουλίου. Η διαφάνεια και η εγκυρότητα του τρόπου με τον οποίο χειρίζονται όλα τα θέματα, είναι δυσεύρετες για την εποχή.

 

 Επίσης ο πρόεδρος καθώς και όλα τα μέλη του Δ.Σ έχουν εκφράσει την διάθεση και δέχονται προτάσεις, παρατηρήσεις, ιδέες από όλους,  ως δείγμα της δημοκρατικής ύπαρξης του Ομίλου, ως δείγμα θέλησης προσπάθειας για το κοινό καλό. Η συζήτηση επί των θεμάτων ανήκει στις αρχές του.

 

 Οι ΣΠΑΡΤΑΚΙΣΤΕΣ έχουν διευκρινίσει πως σε καμιά περίπτωση, δεν συμμετέχουν σε προσκλήσεις φορέων, που εκφράζονται με υβριστικά σχόλια για την περιοχή.

Αυτή την άποψη τη χαρακτηρίζω, ως το μέγιστο της ηθικής συμπεριφοράς .

 

 Τα μέλη του Ομίλου στο χώρο του ιππικού του κέντρου, δέχονται ενήλικες και παιδιά που επιθυμούν να γνωρίσουν το άλογο και να βρεθούν στη φύση, χωρίς φυσικά κανενός είδους οικονομική απαίτηση.

Κοινωνούν το έργο των προγόνων μας (θυμάμαι τον πατέρα μου και τους φίλους του) που ακολουθούσαν τις αρχές της φιλοξενίας, αυτής που έκαναν την Ελλάδα ξεχωριστή.

Παραβλέποντας επιθετικές διά ύβρεων συμπεριφορές, προχωράει θέτοντας συνεχώς νέους στόχους με επίκεντρο τη διατήρηση της ιστορίας και της ιππικής παράδοσης του τόπου. Παρακολουθώντας μέσω του διαδικτύου κάποια πρόσφατα γεγονότα, φίλιπποι από το εξωτερικό μου ανέθεσαν να διαβιβάσω τα συγχαρητήρια στο Δ.Σ για τα ουσιώδη και σοβαρά δελτία τύπου.

Ο Όμιλος Φιλίππων Ανδραβίδας "ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ", αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση τόσο για τον διαφανή τρόπο λειτουργίας του, όσο και για την ανιδιοτελή καθημερινή θυσία όλων των μελών του.

Σας περιμένουμε όλους στην πανέμορφη κωμόπολη της Πεδινής Ηλείας την Ανδραβίδα, για μια μέρα αφιερωμένη στην ιππική δεξιοτενία.

Σας περιμένουμε να γνωριστούμε, να ανταλλάξουμε γνώμες και απόψεις επί της ιππικής πορείας στην Ελλάδα.

Σας προσκαλούμε με αγάπη, να γνωρίσετε τον ΌΜΙΛΟ ΦΙΛΙΠΠΩΝ ΑΝΔΡΑΒΙΔΑΣ "ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ" που ξεχωρίζει για όλα όσα ανέφερα!

Το άλογο στη ζωή των ανθρώπων.

Οι  φωτογραφίες είναι από την περιοχή ste Sophie του Quebec και μου τις  έστειλε ένας φίλος από το Μόντρεαλ. Με κινητήριες δυνάμεις  την αγάπη μου για τα άλογα, τη σχέση μου με τον ΟΜΙΛΟ ΦΙΛΙΠΠΩΝ ΑΝΔΡΑΒΙΔΑΣ "ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ' και  την παράδοση του τόπου στον οποίο γεννήθηκα, γεννήθηκε η ιδέα για τη δημιουργία αυτού του μικρού αφιερώματος
.

Το άλογο εξημερώθηκε από τον άνθρωπο γύρω στο 4.500 π.Χ και στην αρχαία ελληνική ονομαζόταν ίππος. Υπάρχουν πολλές φυλές σε όλο τον κόσμο. Η χρησιμότητα του αλόγου ήταν τεράστια στη ζωή του ανθρώπου, ως μέσο μεταφοράς, εργασίας, στο στρατό, στη θρησκευτική ζωή, στον αθλητικό τομέα, ως μέσο θεραπείας. Η ιππασία βοηθάει πολύ στο μυϊκό σύστημα του αναβάτη, στην αναπνοή, στην επικοινωνία καθώς επίσης σε νοητικά και  ψυχολογικά θέματα.

Για μένα το άλογο αποτελεί μόνιμο σταθμό των παιδικών μου χρόνων, αφού υπήρχε πάντα στην οικογένειά μας. Αργότερα όταν κατατάχθηκα στο στρατό, εντυπωσιάστηκα με τις πληροφορίες που μου έδωσε κάποιος προϊστάμενός μου, σχετικά με το Ιππικό Σώμα που υπήρχε παλιότερα. Εκεί που πραγματικά ένιωσα δέος ήταν τότε που άρχιζα να ταξιδεύω στο Λονδίνο και στον Καναδά , όπου γνώρισα την έφιππη αστυνομία με τα ψηλά άλογα που σκόρπιζαν ασφάλεια και φόβο....αναλόγως τι σκοπούς είχε ο καθένας!

Στην ελληνική ιστορία και μυθολογία, φαίνεται ο σύνδεσμος των Ελλήνων με το άλογο. Οι περισσότεροι βασιλείς αλλά και ημίθεοι είχαν ονομαστά άλογα, όπως ο Ηρακλής, ο Περσέας με τον φτερωτό Πήγασο, ο Μέγας Αλέξανδρος με τον Βουκεφάλα. Οι γλύπτες κατά την αρχαιότητα σμίλευαν τα άλογα σε μάρμαρο, με αριστουργηματικά αποτελέσματα. Οι καλύτεροι ναοί, όπως και ο Παρθενώνας ήταν διακοσμημένοι με άλογα και αδριάντες έφιππων.

Στη λαϊκή μας παράδοση, τα άλογα έχουν διάφορες ονομασίες ανάλογα με το χρώμα τους ή και άλλα χαρακτηριστικά.Αναφέρω κάποιες από αυτές για παράδειγμα, όπως : "Καράς", "Ρούσος", "Ψαρρής", "Ντορής", "Μπάλιος", "Μελίσσης". To άλογο κατά τα Ακριτικά τραγούδια είχε άλλες ονομασίες όπως  "Γρίβας", "Μαύρος" και "Πέπανος". Στα κλέφτικα τραγούδια, το άλογο έχει τη θέση του πιο πιστού συντρόφου του πολεμιστή, που δεν τον εγκαταλείπει.

Στις μέρες μας πολλοί άνθρωποι εκφράζουν το ενδιαφέρον τους , για την ενασχόλησή τους με το πολυαγαπημένο τετράποδο. Η ουσία βρίσκεται στο λόγο που επιθυμεί ο καθένας να ασχοληθεί με το άλογο. Είναι ιδιαίτερα έξυπνο και ευαίσθητο ζώο και έτσι δεν πρέπει να χρησιμοποιηθεί ως "αντικείμενο", ως επίδειξη μόδας...ή ως παιχνίδι (για κανένα ζώο δεν προτείνονται αυτοί οι ρόλοι). Δυστυχώς όμως στην ανθρώπινη φύση υπάρχει το βλαβερό μικρόβιο της έπαρσης και της αυτοπροβολής, με αποτέλεσμα  πολλές φορές τα υπέροχα ζώα να μην τυγχάνουν της προσοχής και της αγάπης που τους αξίζουν,αλλά να παραμένου έρμαια σε συμπεριφορές μακρόθεν της λεβεντιάς και της ευγένειάς τους.

Σύμφωνα με τις ειδικές βιβλιογραφικές πηγές, έχουμε μεγάλη ευθύνη για τη σχέση μας με το άλογο.

Για να χτίσουμε μια καλή σχέση, πρέπει να προσεγγίσουμε το άλογο ήρεμοι και χαλαροί, έτσι ώστε να έχει το χρόνο για να μας γνωρίσει. Δεν μπορεί επειδή βιαζόμαστε ή επειδή θέλουμε να δημιουργήσουμε εντυπώσεις, να το πλησιάζουμε με φωνές  και νευρικά ξεσπάσματα.

Αν σκεφτούμε ότι είναι σαν ένα παιδί, θα πρέπει να έχουμε υπομονή, που θα  βοηθήσει να αποκτήσει κι αυτό την εμπιστοσύνη που θέλει για να μας πλησιάσει και να υπακούει.

Ποτέ αν μας συναίβει κάτι που μας κλόνισε, δεν θα πάμε φορτισμένοι στο άλογο καθόσον εισπράττει αυτού του είδους την ενέργεια και την ανταποδίδει με το δικό του τρόπο.

 

 Ο τρόπος με τον οποίο το κρατάμε έχει σημαντικότατο ρόλο, καθόσον αν πιέζεται θα αντιδράσει για να νιώσει ελεύθερο,με κίνδυνο ατυχήματος. 

Σχετικά με την τροφή, οι ειδικοί λένε (αυτό το θυμάμαι απ' τον πατέρα μου) πως το σωστό είναι να το μάθουμε να λαμβάνει την τροφή του από ένα δοχείο και όχι από το χέρι μας, γιατί αν κάποια στιγμή πεινάσει πολύ μπορεί χωρίς να το θέλει να μας δαγκώσει.

Ακόμη και αν παίζοντας όπως κάνουν τα άλογα μεταξύ τους, προσπαθήσει με τα χείλη του να μας αγγίξει, πρέπει να μην του το επιτρέψουμε, γιατί ότι μαθαίνει αυτό θα ακολουθεί!!

 Σε διάφορες ιππικές ομάδες καλό θα είναι να τηρούνται οι βασικοί κανόνες για την περιποίηση του ζώου, για την ανάβαση, που έχουν διδαχτεί από ειδικούς, καθώς επίσης και σε διάφορα σεμινάρια που γίνονται κατά καιρούς. Αρχή όλων βέβαια είναι η καλή σχέση με το άλογο. Λέγεται πως τα καροτάκια είναι ένα μυστικό!

   Γενικά για σωστή ιππασία, εκτός της καλής φυσικής κατάστασης του ζώου, απαιτείται να ακολουθούμε τους κανόνες που ισχύουν. Η θέση του ποδιού στον αναβολέα δεν πρέπει να είναι αυτή που βλέπουμε σε πολλές εκδηλώσεις και θέλει το πόδι όλο περασμένο μέχρι τέρμα. Του ποδιού η θέση πρέπει να είναι τέτοια (στις μύτες) που να μπορεί εύκολα να απεμπλακεί σε περίπτωση πτώσης.

Η σωστή θέση δίπλα στο άλογο είναι αυτή που στεκόμαστε πλάι στο ύψος των μπροστινών ποδιών του. Όταν είναι δεμένο το ζώο στο σχοινί πρέπει να υπάρχει το λίστρο ή στριφνάρι, έτσι ώστε να μην κινδυνεύει να μπλέξει. Ένα ακόμη μυστικό για το σχοινί είναι πως πρέπει να λύνεται εύκολα, ώστε αν παραστεί ανάγκη το άλογο να μπορεί να απεμπλακεί.

Το σημαντικότερο όλων είναι ο τρόπος που θα γνωρίσουμε, που θα προσεγγίσουμε το άλογο. Να μην ξεχνάμε πως θέλει ήρεμες και αργές κινήσεις γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα φοβηθεί καθόσον νομίζει ότι απειλείται.Λέγεται ότι ακόμη και τα πεισματάρικα άλογα δεν έχουν κακά στοιχεία αλλά χρειάζονται εκπαίδευση.

 Ο ενθουσιασμός καμιά φορά γίνεται η αιτία που ταλαιπωρούνται τα ζώα. Πριν λίγα χρόνια περισσότερο.Πολλοί πίστευαν ότι επειδή τους άρεσε το άλογο, ήταν και έτοιμοι να ασχοληθούν μαζί του. Η ενασχόληση προϋποθέτει οικονομικές και ηθικές θυσίες.Υπάρχουν αρκετά παραδείγματα που εντοπίστηκαν άλογα εγκαταλελειμμένα.

Εύχομαι όλοι όσοι ασχολούνται με τα θαυμάσια τετράποδα, να χαρακτηριζόμαστε από τη λεβεντιά τους, την ηθική τους, την ευγένειά τους.
Τέλος όταν άλογο και ο ιδιοκτήτης ή αναβάτης έχουν βλεμματική επαφή, τότε η επικοινωνία βρίσκεται σε υψηλότατο επίπεδο.

Στα Αναφιώτικα!

 

Ως πηγή έμπνευσης για αυτό το αφιέρωμα θεωρείται η κυριακάτικη, υπέροχη και άρτια οργανωμένη ξενάγηση με τους Atenistas. Στα Αναφιώτικα βρίσκομαι πολύ συχνά αλλά ποτέ δεν είχα δει το εσωτερικό του Ναού του Αγίου Συμεών. Στην αναφερόμενη ξενάγηση είχαμε αυτή την ευκαιρία καθώς επίσης και να γνωρίσουμε από κοντά τους Αναφαίους, να ταξιδέψουμε νοητά στην Ανάφη, να γεννηθεί η επιθυμία επίσκεψης σ' αυτή τη γοργόνα του Αιγαίου. Ειλικρινά εκφράζω δημοσίως σε όλους τους Αναφαίους τα συγχαρητήρια από την παρέα μου,για τη φιλοξενία που μας παρείχαν.

Τα Αναφιώτικα δεν σταματούν στα σκαλάκια με τα γνωστά και γραφικά καφέ - εστιατόρια. Αναφιώτικα χωρίς το στενό πέρασμα του Άη Γιώργη του Βράχου, χωρίς να φτάσεις στον Άγιο Συμεών, χωρίς να περπατήσεις στα στενάκια και να ακούς τ' αγέρι του Αιγαίου ενώ θαυμάζεις τον Ιερό Βράχο, χωρίς να σταθείς στις ολάνθιστες αυλές, να μιλήσεις με τους κατοίκους, να θαυμάζεις τις γάτες που γουργουρίζουν...δεν υπάρχουν!

Αποφεύγοντας να περιγράψω τα δικά μου συναισθήματα και τις σκέψεις  για αυτή την ευλογημένη γειτονιά, καθόσον δεν μου φτάνουν οι ώρες...θα προσπαθήσω να σας μεταφέρω στο μεγαλείο της καρδιάς της Αθήνας που δημιουργεί τον πόθο για διακοπές στην Ανάφη!

Ο Σύνδεσμος των Απανταχού Αναφαίων επιμελήθηκε κατ' άριστο τρόπο την ξενάγηση και ειλικρινά μας έκανε να αισθανθούμε πως η Ελλάδα δε θα σβήσει, όταν συναντάς αυθεντικούς ανθρώπους, οι οποίοι αγωνίζονται για τον τόπο τους

Ο Γιάννης Καιροφύλας στο βιβλίο του "Στης Πλάκας τις Ανηφοριές" αναφέρει σχετικά "Όταν περπατάς στα στενά δρομάκια που είναι σκαρφαλωμένα στις πλαγιές του λόφου της Ακρόπολης, νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε κάποιο Κυκλαδίτικο νησί. Όλα σου θυμίζουν Αιγαίο".

Στον Άγιο Συμεών, το αντίγραφο της Παναγίας της Καλαμιώτισσας, στέκει στον πανέμορφο διάκοσμο δημιουργώντας μια ιδιαίτερη αίσθηση πνευματικής ανάτασης.

Το μεγαλείο των Αναφαίων, που μας επέτρεψε τη λήψη φωτογραφιών.

Οι περιηγητές κατενθουσιασμένοι από τις πληροφορίες στην αυλή, σχετικά με το νησί της Ανάφης και μέσα σχετικά με το Ναό. Πολλοί από εμάς περιμένουμε με χαρά το Σεπτέμβρη να παρακολουθήσουμε τον εορτασμό της Παναγίας, εδώ στα Αναφιώτικα!

Το μεγαλείο του Θεού και γενικά της πνευματικότητας, βρίσκεται εδώ στο λιτό χώρο, που απουσιάζει κάθε ίχνος έπαρσης και επίδειξης.

Συνεχίζοντας με αποσπάσματα από τον Γιάννη Καιροφύλα "Τα Αναφιώτικα υπάρχουν ακόμη και σήμερα, παρόλο που από το 1927, βάσει μιας συμφωνίας του Ελληνικού Κράτους και της Αμερικανικής Αρχαιολογικής Σχολής είχε αποφασισθεί η κατεδάφισή τους για να ανασκαφεί η περί τον Ιερό Βράχο ζώνη της Πλάκας".

Σύμφωνα με τις πηγές, κατά την περίοδο οικοδόμησης της Αθήνας, ως νέας πρωτεύουσας το 1834 από τον Όθωνα κλήθηκαν εργάτες από την Ανάφη , καθόσον γνώριζαν πολύ καλά την τέχνη της πέτρας.Οι άνθρωποι αυτοί αντιμετώπιζαν το σοβαρό πρόβλημα της έλλειψης στέγης.Έτσι σκέφτηκαν και το βράδυ έχτιζαν τα σπίτια τους.
Ανεξάρτητα της νομιμότητας...για αυτήν την παρανομία, προσωπικά θα τους μνημονεύω όσο ζω. Μακάρι όλες οι παρανομίες στην Ελλάδα μας, να άφηναν τόση ομορφιά.








Διαβάζοντας κανείς για την Ανάφη, διαπιστώνει πως πρόκειται για έναν προορισμό, απόλυτης διαφυγής από τα καθιερωμένα. Είναι μια γοργόνα που στέκει μόνη της, που γεύεται την αρμύρα, που πλέκει μύθους με τους ψαράδες και τα κύματα. Έναν τόπο στον οποίο μπορεί ο επισκέπτης να αισθανθεί οικεία, γιατί οι κάτοικοι προσπαθούν να διατηρήσουν την αυθεντικότητα της ελληνικής φιλοξενίας.

Η συμβουλή μου προς όλους τους Έλληνες του εξωτερικού που έρχονται στην Αθήνα, είναι να προσπαθούν όσο μπορούν να την γνωρίσουν, με αφετηρία μια βόλτα στα Αναφιώτικα.

Εύχομαι κι ελπίζω, μετά το όμορφο φωτογραφικό ταξίδι που προσπάθησα να σας προσφέρω, να μην ξεχνάτε την Ανάφη και τα Αναφιώτικα.

Σπίτι στ’ Αναφιώτικα

Γαρίφαλα στον κήπο μυρωμένα

γεράνια στο μπαλκόνι γελαστά

παράθυρα στον Βράχο που κοιτάζουν

ζουμπούλια στα σκαλιά αραδιαστά.

Στη μέση το τραπέζι στο σαλόνι

στη γυάλα δυο χρυσόψαρα μικρά

στον τοίχο στη φωλιά το χελιδόνι

γεμίζουνε το σπίτι με χαρά. Σ.Δ.Α

 

Κάθε σημείο κρύβει μια έκπληξη!

Κάθε σπίτι φέρει μια γλυκιά ιστορία.

Κατάλευκα στενάκια, η ατελείωτη ομορφιά.

 Όσα χρόνια κι αν περπατώ σ' αυτόν τον τόπο, κάθε φορά συναντώ και κάτι καινούριο.

 Οι εποχές στα Αναφιώτικα δίνουν μια απόλυτη διαφορετικότητα ..

 Ελλάδα μου!!!πως να εκφράσω το θαυμασμό μου!!Πόσα ευχαριστώ πρέπει να στείλουμε....στους πρώτους κατοίκους αυτής της γειτονιάς;

 Εδώ και τα χελιδόνια έχουν άλλη μορφή!

Οι Αναφαίοι φρόντισαν, ώστε να κάνουν την Αθήνα ξεχωριστή!

Τέλος, θερμά συγχαρητήρια και πάλι σε όλους τους Αναφαίους που στο αίμα τους κυλά η αγάπη για την παράδοση και την ιστορία μας. Επίσης θερμά συγχαρητήρια για το "Σύνδεσμο των Απανταχού Αναφαίων", που αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση.
Συγχαρητήρια και ευχαριστίες στους Atenistas!
Καλό καλοκαίρι σε όλους και ..στοχεύουμε Ανάφη!!!