Ψυχοσάββατα, τα ξεχωριστά Σάββατα του χρόνου.

Στους δύσκολους μελαγχολικούς συμβιβασμούς της ζωής μας, ανήκουν οι σταθμοί απ’ τους οποίους φεύγουν για το αιώνιο ταξίδι  αγαπημένα μας πρόσωπα. Έρχονται στον ύπνο μας ως οπτασία, πολλές φορές στο δρόμο μας μ’ ένα γλυκό ανεπαίσθητο αεράκι, την άνοιξη ως πεταλούδες που πετάνε χαρούμενα τριγύρω μας.

  

Συνήθως μας αφήνουν μια γλυκόπικρη γεύση νοσταλγίας και πόνου. Στήνουμε ονειροπαγίδες σιωπηρής ανάμνησης , για επικοινωνία μαζί τους.Λόγια που  εκπροσωπούν τους περισσότερους από εμάς, "δε θα  μ' αφήσει η ψυχή της μάνας μου ή του πατέρα μου ή....". Κρυφά και φανερά αναζητούμε  τα διαμπερή και φωτεινά παράθυρα της ζωής μας σε κάποια ψυχή!Μας  ανοιγοκλείνουν το μάτι…κοιτάζοντας στον ουρανό ή σμιλεύοντας με τη φαντασία μας τα χρώματα και σχήματα στο ηλιοβασίλεμα. Η Ορθόδοξη εκκλησία μας, για όλους του κεκοιμημένους  θεωρεί πως οι προσευχές, τα μνημόσυνα, τα τρισάγια, τα ψυχοσάββατα αποτελούν ως  άσβεστη φλόγα, την ισχυρότερη μορφή αγάπης. Τα ψυχοσάββατα θεσπίστηκαν  από πολύ παλιά γιατί υπήρχαν άνθρωποι οι οποίοι έφευγαν εντελώς μόνοι, χωρίς να αφήνουν οικείους , στη θάλασσα, στην ξενιτιά, σε άλλες δύσκολες συνθήκες, αποτελώντας έτσι ένα μνημόσυνο για όλους. Τα δύο μεγάλα ψυχοσάββατα είναι αυτό πριν από την Κυριακή της Απόκρεω και το άλλο πριν από την Κυριακή της Πεντηκοστής. Ουσιαστικά είναι δυο διήμερα, συμπεριλαμβανομένης και της Παρασκευής που τελείται ο εσπερινός. Κατά περιοχές ορίζονται και άλλα, όπως στη Θεσσαλονίκη, το Σάββατο πριν του Αγίου Δημητρίου. Στην Αθήνα και στις περισσότερες περιοχές  είναι και το Σάββατο πριν της Τυρινής  (όχι γνωστό), καθώς  και το Σάββατο της πρώτης εβδομάδος των νηστειών, γνωστό ως των Αγίων Θεοδώρων. Φέτος τα γνωστά ψυχοσάββατα είναι στις 18 Φεβρουαρίου και στις  3 Ιουνίου. Ένα μέρος της κάβας των αναμνήσεών μας, πρέπει να είναι αφιερωμένο στους αγαπημένους μας που έχουν κοιμηθεί. Μαζί με την παντοτινή θύμησή τους, είναι πολύ καλό να μην παραλείπουμε και τις προσευχές. Ιδιαιτέρως τα ψυχοσάββατα, μη παρασυρόμενοι από αιρετικές διεισδύσεις, μη επηρεαζόμενοι από ψευτομοντερνισμούς.Εύχομαι σε όλους μας οι ψυχές να μας προστατεύουν πάντα! Θαυμάζω κάποιους φίλους μου που δηλώνουν άθεοι, αλλά τα Ψυχοσάββατα και τη Μ. Παρασκευή κάνουν αναφορά στους κεκοιμημένους, έστω και με ένα ταπεινό κεράκι στα μικρά πνευματικά καταφύγια του κέντρου της Αθήνας ή αλλού όπου αισθάνονται ηρεμία.

Τα κόλλυβα που σύμφωνα με τα θρησκευτικά μας έθιμα, συνδέονται με τις ψυχές, είναι σιτάρι βρασμένο. Τοποθετούνται σε δίσκο ή πιάτο και στολίζονται αναλόγως.Συνήθως όμως με ξηρούς καρπούς, καρύδια, σταφίδα, ρόδι και κρυσταλλική ή άχνη ζάχαρη. Συμβολίζουν την κοινή μας ανάσταση. Όπως ο σπόρος του σιταριού πέφτει στη γη, θάβεται, χωνεύεται, σαπίζει και στη συνέχεια φυτρώνει  ωραιότερος, έτσι και το ανθρώπινο σώμα θάβεται στη γη  και μετά από την ανάλογη διαδικασία...θα αναστηθεί άφθαρτο , ένδοξο και αιώνιο.

Σαν ανάμνηση έχω στη σκέψη μου, τις κυρίες στο χωριό μου, που πήγαιναν τα Ψυχοσάββατα με τα κόλλυβα στην εκκλησία και εμείς τα παιδιά τρέχαμε να φάμε την άχνη και τα καρύδια από τα κόλλυβα!