56!!με χαρές και λύπες,αλλά με τον ήλιο για πάντα στην ψυχή!

Το κείμενο με κάποιες  αλλαγές είναι του 2017.

 

56!!με χαρές και λύπες,αλλά ..

με τον ήλιο για πάντα στην ψυχή!

Με την καρδιά,

στης αιώνιας άνοιξης 

τους πολύχρωμους ανθούς 

και για συμπόρευση 

ανθρώπους εξαιρετικούς!

  

ΑΝΔΡΑΒΙΔΑ στο πατρικό σπίτι...
1968

Την επομένη της Τσικνοπέμπτης του 1968 απόγευμα κατά τις 19.00 αντίκρισα τον κόσμο.Ήταν 23 Φεβρουαρίου, όταν η μάνα μου μετά από πολύ δύσκολο τοκετό, ελευθερώθηκε από το βάρος των 5+ περίπου κιλών μου!Πως να μην ήταν δύσκολος ο τοκετός που εκτός του μεγέθους...είχε και την έντονη υπερκινητική παρουσία μου..χα..χα. Αυτό μου το έλεγαν οι γονείς μου αλλά και οι μεγαλύτεροι!

Η φωτογραφία στην οποία είμαι τεσσάρων χρονών, σε μια ανθισμένη βυσσινιά μαρτυράει τα έντονα χαρακτηριστικά του "σκελετωμένου" σώματός μου...νομίζω πως τα κουμπιά μετά τη φωτογράφιση κόπηκαν!!Το σκηνικό δηλαδή η ξύλινη σκάλα και στα μαλλιά ένας άσπρος φιόγκος σαν προπέλα, ήταν μια θείας μου Αθηναίας.

Αυτή η φωτογραφία μου χαρίζει απίστευτο γέλιο ...όποτε κι αν τη θωρώ.Μέτωπο και μάγουλο...τροφαντά τροφαντά....

Η γέννηση!! 
Με γέννησε στο σπίτι όπως και άλλα τέσσερα παιδιά (εκ των οποίων το ένα, έφυγε 17 ημερών), στην Ανδραβίδα. Στον τοκετό τη βοήθησε η κυρά Σόνια, η μαμή, η οποία ακριβώς λίγη ώρα πριν δίπλα απ' το σπίτι μας, είχε την τύχη να ξεγεννήσει την όμορφη γουρουνίτσα της γειτόνισσας..Έτσι πανέτοιμη από τα νεογέννητα λαχταριστά γουρουνάκια, αντίκρισε εμένα το λαχταριστό πεντάκιλο μωρό.

Οι γονείς μου είχαν ήδη  δυο αγόρια και ένα κορίτσι.
Ο πατέρας που λάτρευε την αδερφή μου, προσευχήθηκε
στην Παναγία, ώστε αν κάνουν κι άλλο παιδί,να αποκτήσουν κορίτσι για να έχει παρέα η Μαρία του!!Ήταν όπως λένε όσοι τον γνωρίζανε "΄αγιος" άνθρωπος και η Παναγία του έκανε το χατίρι.Λογικά πρέπει να έχω και εγώ λίγη ευλογία !!

 

Αυτή η κορνίζα είναι δώρο του Ανδρέα, ο οποίος με αποκαλούσε και Λύκο..καθόσον όταν χρειάζεται ..βγάζω την άλλη μούρη.(χαχα)

 

 Η αλήθεια είναι πως μεγάλωσα σ' ένα απλό σπίτι δίχως πολυτέλειες, αλλά με άπειρη αγάπη, με πολλά βιβλία (όποιο νέο παιδικό βιβλίο και παραμύθι κυκλοφορούσε το είχα πρώτη), πολλές κούκλες και παιχνίδια, πολλά όμορφα ρούχα, πολλά μήλα και μπανάνες, αφού αποτελούσαν τα αγαπημένα μου φρούτα και φυσικά ατελείωτα πακέτα με καραμέλες!!Για όλα αυτά ευθύνονται οι 3 μεγαλύτεροι. Ο Ανδρέας μου έφερνε κάθε μήνα βιβλία και καραμέλες από την Αθήνα. Ο Αντώνης ωραία παπούτσια και παιχνίδια. Η Μαρία βλέποντας άλλες κυρίες στη γειτονιά να προσπαθούν να ταΐσουν τα αδύνατα μωρά  με διάφορα τεχνάσματα, έκανε κι αυτή το ίδιο..αγνοώντας την ασταμάτητη όρεξή μου, να καταβροχθίζω.Η μάνα μου κι ο πατέρας μου, με φρόντιζαν πάντα με όλα τα χάδια που μπορεί να έχει το στερνοπούλι!Βέβαια κι εγώ δεν ξεκόλλαγα από πάνω τους, ίσως ήταν...επειδή θα τους έχανα νωρίς!Μετά τα 8 μου ένιωσα με πολύ έντονα συμπτώματα το σαράκι της ξενιτιάς ... άρχισαν οι αποστολές από το Μόντρεαλ σε διάφορα είδη, κυρίως ρούχα και γραφικά που μου άρεσαν πάρα πολύ. Να μην ξεχάσω τις προσωπικότητες από όλους τους τομείς που εξαιτίας του Ανδρέα περνούσαν από το σπίτι.

 

 

 

Ο πρώτος μου μεγάλος και αξεπέραστος έρωτας είναι ο εικονιζόμενος.Ο πρώτος και μοναδικός (από αδερφό ή αδερφή καθόσον από ξαδέρφια έχω πολλά ανίψια) ανιψιός μου!! Αυτό το εικονιζόμενο μωρό, πλέον είναι μπαμπάς με δυο υπέροχα αγόρια!Για μένα όμως...είναι αγάπη αξεπέραστη!

Το περασμένο καλοκαίρι του 2023 δηλαδή, μου τον εμφάνισαν έκπληξη..να με περιμένει στο μπαλκόνι...και δεν ξέρω πως τα κατάφερα να μη λιποθυμήσω!!

Τα παιδικά μου γενέθλια παραμένουν πάντα ζωντανά στη μνήμη μου!!Ένα ζαχαροπλαστείο είχε η πόλη τότε και η μαμά μου, έκανε παραγγελία την τούρτα!Συμμαθητές και συμμαθήτριες, γειτονόπουλα..παίζαμε απλά κι όμορφα!Ξεχωριστές στιγμές που χαράχτηκαν στην καρδιά μου!Αληθινή χαρά που επαναλαμβανόταν συχνά με όλα τα παιδιά που γιόρταζαν τα γενέθλιά τους. Τότε δεν υπήρχε η δηθενιά της σημερινής εποχής.

 Αυτή η φωτογραφία, η καθιερωμένη της εποχής..πόσες αναμνήσεις κρύβει....
 ------------------------------------------------------------------------------------------------
Από πολύ μικρή είχα την τύχη να έρχομαι πολύ συχνά και να μένω για διακοπές στην Αθήνα, σε λατρεμένους συγγενείς (οικογένεια θείου μου γιατρού) όπου καλλιεργούσαν τα βήματα του πολιτισμού που με έμαθαν να βαδίζω οι δικοί μου. Φυσικά τα παιδικά μου χρόνια γέμιζαν και από μεσσηνιακές εικόνες αφού η μαμά με πήγαινε με το τρένο (αναμνήσεις που δεν περιγράφονται) στο χωριό όπου γεννήθηκε στο Γλυκορρίζι (κοντά στο Κοπανάκι) και στα Φιλιατρά που μεγάλωσε.Εκεί άκουγα από τις θείες και τους θείους ιστορίες που δεν έφυγαν ποτέ απ' το μυαλό μου...εκεί γνώρισα τα πολυαγαπημένα μου ξαδέρφια που βρίσκονται στην καλύτερη θέση της καρδιάς μου. Εννοείται ότι κι από το σόι του πατέρα μου υπήρχαν όμορφες αναμνήσεις από τη θεία Ντίνα με την οικογένειά της στο Περιστέρι, αλλά κι από τη λατρεμένη μου θεία Αθηνά και τα υπέροχα παιδιά της στους Αμπελόκηπους.

 

-.......η φωτογραφία ίσως να είναι από τις πιο χαρούμενες της υπηρεσιακής μου πορείας ..είναι η στιγμή που παίρνω την αναμνηστική πλακέτα από τον Στρατηγό με την μετάθεση από την Αλεξανδρούπολη για επάνοδο στην Αθήνα.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Κρατώ τις ανεξίτηλες αναμνήσεις των παιδικών χρόνων ως άγιο φυλακτό όμως αισθάνομαι υπέροχα στα 56 χρόνια.
Πιστεύω πως η κάθε ηλικία έχει την ομορφιά της,εσωτερικά και εξωτερικά.
Στον απολογισμό μου βλέπω ότι είμαι ικανοποιημένη απ' τη ζωή μου!
Είμαι χαρούμενη για όσα μου χάρισε και όσα δεν μου χάρισε..μετά βεβαιότητας πλέον αναφέρω..ότι για όλα υπάρχει λόγος.

Μετά από έναν κύκλο επαγγελματικής πορείας και συνάμα τη δημιουργία οικογένειας πλέον μπορώ και ασχολούμαι με όσα μέχρι σήμερα δεν μπορούσα.
Είναι ο κύκλος του χορού.
Πολιτιστικές δραστηριότητες.

Δημιουργικότητα.
Η λογοτεχνία που αποτελεί προτεραιότητα
και πολλά άλλα.

Φωτογραφίες από την καλοκαιρινή παράσταση στο ΚΠΙ Σταύρος Νιάρχος
το 2018 με το Λύκειο των Ελληνίδων που αποτελούσε ανέκαθεν έναν από τους πόθους μου.

Γνωρίζοντας τον θάνατο και τις αρρώστιες από μικρή ηλικία, συνειδητοποίησα ευκολότερα πως ο σκοπός μας εδώ είναι η προσπάθεια για την ολοκλήρωσή μας, είναι ο δρόμος της θέωσης τιμώντας το πέρασμα από την επίγεια ζωή..
Συνειδητοποίησα νωρίτερα ίσως από άλλους ότι όλα είναι μάταια και μόνο τα.. της ψυχής έχουν ανυπολόγιστη αξία.
Πίστεψα από νωρίς στον άνθρωπο που πρέπει να αποτελεί το κύριο ενδιαφέρον μας.

 Νιώθω πολύ όμορφα που ακολουθήσαμε με τον σύζυγο το δρόμο της φύσης .....η οποία δεν μας έδωσε βιολογικά παιδιά..Αποκτήσαμε όμως πανάξια πνευματικά παιδιά, βαφτιστήρια..
Ακόμη που τα δυο μου ανίψια μεγάλωσαν κι έγιναν γονείς!

Είμαι πολύ χαρούμενη που πάντα είχα πλούσιο φιλικό περιβάλλον και ολονένα αυξάνεται από ανθρώπους οι οποίοι χωρίς υπερβολή αποτελούν δώρα!!

 Aπό την Coco Chanel

- Mπορείς να είσαι πανέμορφη στα τριάντα, γοητευτική στα σαράντα, και ακαταμάχητη για το υπόλοιπο της ζωής σου!!
και
-Η φύση μας δίνει το πρόσωπο που έχουμε στα είκοσι.Η ζωή διαμορφώνει το πρόσωπο που έχουμε στα τριάντα. Όμως, στα πενήντα έχουμε το πρόσωπο που μας αξίζει!

Δανείζομαι κάποια απ΄ τα λόγια του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες
"Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται!Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη. Τέλος "η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά".

56!!!με απολογισμό...πάρα πολλών ανθρώπων αγαπημένων!!

Σκέψεις, αγαπημένες φράσεις!!

 
-Μεγάλη χαρά!! να σηκώνεσαι όταν πέφτεις..

-Μάθημα ζωής!!να αντικρίζεις το θάνατο στα λατρεμένα μάτια των γονιών..πρόωρα.

Και να τον ξανανιώθεις...στο ξαφνικό μεγάλο ταξίδι του μεγάλου αδερφού..

Οι δυσκολίες με έφεραν πιο κοντά στον Θεό και δεν τον αποχωρίζομαι..

-Λατρεία!να αγαπάς και ν' αγαπιέσαι όσο θυμάσαι τη ζωή σου.

-Επιτυχία!να προσπερνάς τα εμπόδια που σου βάζουν...

-Αέναη η πηγή της δύναμης, μπροστά από το αγαπημένο εικόνισμα..

-Πρόοδος!να προχωράς στη ζωή με γνώμονα τον αυτοσεβασμό, την αυτοκριτική...το σεβασμό στους γύρω και πάντα την Γνήσια Αγάπη η οποία είναι ο ουσιαστικότερος οδηγός στην εξέλιξή μας!

ΌΠΩΣ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΤΙΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ ΜΟΥ, σας δίνω  με βεβαιότητα μια συμβουλή..

να αγαπάτε τη ζωή και τον άνθρωπο όπως τον εαυτό σας, να ξεριζώνετε τα αγκάθια από μέσα σας...οι στιγμές που φεύγουν δεν ξαναγυρίζουν και δεν αξίζει να σκορπάμε κακία!

Συγχωρούμε όχι γιατί το αξίζουν πάντοτε οι άλλοι, αλλά γιατί αξίζει η ψυχή μας να είναι όσο πιο ήρεμη γίνεται.

Τέλος, είναι όμορφο που δεν προλαβαίνω να δω όλο τον φιλικό μου κύκλο..διότι το διακωμωδούμε με τις φίλες και τους φίλους.

Ακόμη, αγαπώ αυτούς που με εχθρεύονται  διότι με κάνουν να μην ξεμένω από σκόρδα για το μάτι!!χαχαα

Το χιούμορ είναι μέσα στη ζωή!

Το σπουδαιότερο που έχω καταφέρει είναι να αδιαφορώ για τη γνώμη των άλλων (εννοώ τις κακεντρέχειες κτλπ).