Σύμφωνα με διάφορες πηγές αλλά και μαρτυρίες γνωστών, το καφενείο με τη δική του μορφή σε κάθε εποχή, ήταν συνδεδεμένο με την κοινωνία της Μικράς Ασίας, από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Αποτελούσε ένα ξεχωριστό σημείο συνάντησης για επικοινωνία, για να σχολιάζουν οι θαμώνες τα κοινωνικά δρώμενα, για να εκφράζονται ελεύθερα, χωρίς φόβο.Το καφενείο και ο καφές ήταν λέξεις άμεσα συνδεδεμένες με την ελευθερία, καθόσον μόνο εκεί υπήρχε.
Ένας Τούρκος συγγραφέας με προοδευτικές για την εποχή του απόψεις, ο Αζίζ Νεσίν έγραψε: "Δύο πράγματα δεν ευδοκιμούν στη χώρα μας. Το ένα είναι το δέντρο του καφέ και το άλλο η Δημοκρατία. Και τα δύο μας έρχονται από το εξωτερικό". Οι άνθρωποι γνώριζαν πολύ καλά να ξεχωρίζουν τον καλό καφέ, περισσότερο από άλλα σοβαρά κοινωνικά και πολιτικά θέματα.Σχετικά μ' αυτό το φαινόμενο, ο Αζίζ Νεσίν συνεχίζει " Αμέσως καταλαβαίνουμε τον καλό καφέ από τον κακό, τον μπαγιάτικο από το φρέσκο, το νοθευμένο από τον πραγματικό. Ζωή να'χουν, μερικοί πατριώτες μας που έκαναν ψεύτικο καφέ. Στην αρχή βγήκε ο κριθαρένιος καφές, δεν έπιασε. Ύστερα βγήκε ο καφές από φασόλια, δεν τον κατάπιαμε. Αν και καταπίνουμε όλες τις απομιμήσεις, την απομίμηση του καφέ δεν την καταπίνουμε, Ω!Ύψιστε!Να γινόταν, τόσο δα απ' ό,τι καταλαβαίνουμε από αυτό τον καφέ, να καταλαβαίναμε και από Δημοκρατία...".
Πασίγνωστο, πως όλη η Ανατολή ήταν λάτρης του καφέ.Το δέντρο όμως του καφέ δεν ευδοκιμούσε εκεί, καθόσον δεν το ευνοούσαν το κλίμα και το χώμα.Για την καλλιέργεια του καφεόδεντρου υπάρχουν διάφορες πληροφορίες.Μια απ' αυτές θέλει τα πρώτα φυτά να εμφανίζονται στην Αιθιοπία και συστηματικά η καλλιέργεια ν' αρχίζει τον 15ο αιώνα. Επίσης σημαντικές χώρες παραγωγής και εμπορίου ήταν η Υεμένη και η Αραβία.Για τη συνέχεια ο καφές ακολούθησε πιστά το δρόμο των μπαχαρικών.
Στην Ευρώπη τον έφεραν Άραβες έμποροι, μέσω της Βενετίας. Συνήθως το λιμάνι της Σμύρνης αποτελούσε σημείο εμπορικής συνάντησης.
Στα καφενεία της Σμύρνης, που έχει αυτές τις ημέρες την τιμητική της , στο μαγευτικό παρελθοντικό ταξίδι, οι καθημερινές λέξεις ήταν: γαβάτσικος ( τούρκικος γλυκός σε χοντρό φλιτζάνι), ταμπής (καφετζής), ιστίκ (μπρίκι), τινκάν (φλιτζάνι), καιμάκ (καϊμάκι), τιριάκι (θερακλής), ντελβές (κατακάθι), σεκερί (γλυκό).
Η απόλαυση του καφέ απαιτεί τη γεύση, το άρωμα, την οξύτητα, τις σωστές αναλογίες, το καλό ψήσιμο.Οι οδηγίες που έρχονται από την Ανατολή μας λένε, ότι για να διατηρηθεί φρέσκος ο καφές που έχουμε στο σπίτι, πρέπει να είναι προστατευμένος από τη ζέστη, το φως, το οξυγόνο και την υγρασία.
Υπάρχουν περίπου 50 τρόποι παρασκευής ελληνικού καφέ!!Θα αναφέρω τους κυριότερους, όπως παρουσιάζονται σε μικρασιάτικες συμβουλές, που ταξιδεύουν ανά τους αιώνες. Το διαφορετικό στις ονομασίες του καφέ, προέρχεται από την ποσότητα της ζάχαρης αλλά και τον τρόπο βρασίματος.
Αν θέλουμε ο καφές μας να έχει φουσκάλες, ανασηκώνουμε το μπρίκι λίγο πριν φουσκώσει το περιεχόμενο.
ΒΑΡΥ ΓΛΥΚΟΣ: 3 κουταλιές καφέ και 4 ζάχαρη
ΠΟΛΛΑ ΒΑΡΥ ΓΛΥΚΟΣ:4 κουταλιές καφέ και 6 ζάχαρη
ΒΑΡΥΣ ΣΕ ΜΙΣΟ:3 κουταλιές καφέ και 6 ζάχαρη σε μισό φλιτζάνι νερό
ΒΑΡΥΣ ΜΕ ΟΛΙΓΗ: 3 κουταλιές καφέ και 1 1/2 ζάχαρη
ΕΛΑΦΡΥΣ ΓΛΥΚΟΣ: 1 1/2 κουταλιές καφέ και 5 ζάχαρη
ΓΛΥΚΥ ΒΡΑΣΤΟΣ: 3 κουταλιές καφέ και 6 ζάχαρη
ΜΕΤΡΙΟΣ: 3 κουταλιές καφέ και 2 ζάχαρη
ΜΕΤΡΙΟΣ ΒΑΡΥΣ : 3 κουταλιές καφέ και 3 ζάχαρη
ΜΕΤΡΙΟΣ ΒΡΑΣΤΟΣ :3 κουταλιές καφέ και 3 ζάχαρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου