Η ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ '80.ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΟ ΑΣΤΥ.

Αρκετοί από τους ποιητές είχαν επηρεαστεί από τα χαρακτηριστικά της αστικής ζωής και η ποίησή τους  σε κάποια σημεία διαφοροποιείται από τα μέχρι σήμερα δεδομένα.

 Στο δεύτερο μέρος τω ποιητών του '80."ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΟ ΑΣΤΥ". Εδώ ανήκουν οι:

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΡΟΣΙΝΗΣ

ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΟΛΕΜΗΣ

ΠΑΥΛΟΣ ΝΙΡΒΑΝΑΣ

ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΜΑΛΑΚΑΣΗΣ

ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΡΥΠΑΡΗΣ

ΖΑΧΑΡΙΑΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ

ΛΑΜΠΡΟΣ ΠΟΡΦΥΡΑΣ

 Ο Γεώργιος Δροσίνης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1859 και πέθανε επίσης στην Αθήνα το 1951.Σπούδασε φιλολογία στην Αθήνα και τη Γερμανία.Από τις πρώτες του ποιητικές συλλογές στάθηκε στο πλάι των νεωτεριστών, που εγκατέλειψαν τα πομπώδη θρηνώδη λόγια και άρχισαν να παρουσιάζουν μια γλυκιά ευτραπελία όπως ονομάζεται.Με αστική καταγωγή μη μπορώντας να αποποιηθεί την τάξη του, παρουσίασε όμως την καλύτερη μορφή αυτής. Υποστήριζε τη μετριοπάθεια, τη λιτότητα, την ολιγάρκεια.Το έργο του ήταν εύκολο να διαβαστεί από όλους, καθόσον ήταν τόσο όμορφα γραμμένο, βατό που κανείς δεν έβρισκε εμπόδια.
Στίχοι από το ποίημα "ΤΑ ΚΕΡΑΣΙΑ"

Στη μικρή μου κερασιά
κρεμασμένα
ντροπαλά, μισοκρυμμένα
μες των φύλλων τη δροσιά
ροδοκοκκινίζουνε
..........

Η συνέχεια με δυο στροφές από το ποίημα "ΤΣΙΜΠΑ ΛΟΙΠΟΝ".

.......................
Μια κόρη με ξανθά μαλλιά,
με γαλανά ματάκια,
σκυμμένη στην ακρογιαλιά,
εψάρευε ψαράκια.

-Αχ και να έδιν' ο Θεός
τη φύση μου ν'αφήσω
και να γενώ
ένα κοβιός,
να 'ρθώ να σου τσιμπήσω!..
.......

Ο Ιωάννης Πολέμης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1862, όπου και πέθανε το 1924.Σπούδασε νομικά και αργότερα έφυγε για το Παρίσι όπου ασχολήθηκε με την Αισθητική.Το ποιητικό του έργο είχε πολύ καλή εξέλιξη. Αξιόλογη ήταν και μια άλλη του πλευρά, αυτή του θεατρικού συγγραφέα.

Η τελευταία στροφή του ποιήματος "ΣΕΡΕΝΑΤΑ"

.....................

Ρίξε τη μεταξόσκαλα

να 'ρθω στην αγκαλιά σου,

μες στη μοσχοβολιά σου.

κρίνε καμαρωτέ.

Στίχοι από το ποίημα "ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ"

-Παπά, μια κόρη αγάπησα

και μ'αγαπούσε σαν τρελή

μια μέρα την αγκάλιασα,

πήρα το πρώτο της φιλί.

Παπά, τι συλλογάσαι; 

-Αν την αγάπησες πολύ,

συχωρεμένος να 'σαι.

.............

Ο Παύλος Νιρβάνας γεννήθηκε στη Μαριανούπολη της Ρωσίας το 1866 και πέθανε στην Αθήνα το 1937.Αυτό ήταν το λογοτεχνικό του όνομα και το κανονικό του ήταν Πέτρος Αποστολίδης. Τον κατατάσσουν στους διανοούμενους. Σπούδασε γιατρός στην Ελλάδα αλλά τον προσέλκυσαν τα γράμματα και ασχολήθηκε με όλα τα είδη. Διακρίθηκε ως χρονογράφος με πολύ αξιόλογα έργα.
Δύο στροφές από το ποίημα "ΑΙΩΝΙΕΣ ΑΓΑΠΕΣ"

Μες στου νέου την αγκαλιά

λαχταρεί τ' ωραίο της σώμα

τα γλυκά κερνάει φιλιά

το ένα στόμα το άλλο στόμα.

Και του λέει: "Θα σ'αγαπώ

χίλια χρόνια κι άλλα χίλια,

κάνε με να σου το πω

με δυό ματωμένα χείλια".

 Ο Μιλτιάδης Μαλακάσης γεννήθηκε στο Μεσολόγγι το 1870 και πέθανε στην Αθήνα το 1943.Το 1885, πήγε στην Αθήνα όπου εγκαταστάθηκε μόνιμα. Σπούδασε νομικά.Ταξίδεψε στην Ευρώπη και στην Πόλη.Έμεινε πολλά χρόνια στο Παρίσι.Στην ποίησή του διακρίνεται μια διττή όψη, από τη μια οι ηρωικές αναμνήσεις του Μεσολογγίου και απ' την άλλη οι κήποι και οι εικόνες της μεγάλης πόλης.Υπάρχουν αρκετά στοιχεία για το ποιητικό του έργο με πλούσιες κριτικές.
Η πρώτη στροφή από το ποίημα "ΒΕΝΕΤΣΑΝΙΚΟ"

Στον παλιό της Βενετιάς δρομάκο,

σ' ένα μαγαζί

μια ζωή περάσαμε μαζί

σε μιαν ώρα μέσα.

.........

Λίγοι στίχοι από το ποίημα "ΤΡΟΒΑΔΟΥΡΟΣ"

Ήρθα τα τραγούδια μου να σου τραγουδήσω,

μα το παραθύρι σου το 'βρα σφαλιστό

σκέφτηκα, με τι καρδιά να γυρίσω πίσω,

που δεν είχα δύναμη μήτε να σταθώ.

.....................

Ο Ιωάννης Γρυπάρης γεννήθηκε στη Σίφνο το 180 και πέθανε στην Αθήνα το 1942. Φοίτησε στη Μεγάλη του Γένους Σχολή, στην Πόλη όπου μεγάλωσε. Στην Αθήνα ήρθε το 1888 και σπούδασε φιλολογία.Από το 1892 έπαιρνε μέρος σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς και είχε αποσπάσει πολλές διακρίσεις. Ένας σπουδαίος κριτικός έγραψε για τον Γρυπάρη "με τις νέες μορφές, που έφερε στην ποίησή μας, ο Γρυπάρης μπήκε στην πρωτοπορία της εποχής του και έγινε ιδρυτής σχολής, που συνδέθηκε με τα ευρωπαϊκά ρεύματα του Παρνασσισμού, του Συμβολισμού, του Νεοκλασικισμού και του Ρεαλισμού με βάση το δημοτικισμό και με άμεση αναβίωση της σολωμικής παράδοσης".

 Δυο στροφές από το ποίημα "ΠΑΘΟΣ"

Ως πότε η ζωή μας να σαπίζη

σαν τα στεκάμενα νερά ή θλιμμένη,

και μες στο βούρκο της λιμνιάς ν' ανθίζη

λευκά παρθενικά η Νυμφαία ντυμένη; 

Το πάθος το τρανό ζητώ που ορίζει

τη μοίρα της ζωής σα να ήταν ξένη

και την τυφλή απόφαση χαρίζει

που ρίχνουνται στα κύματα οι πνιγμένοι.

 Ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου γεννήθηκε στο Καρπενήσι το 1877 και πέθανε στην Αθήνα το 1940.Σπούδασε ζωγραφική και έζησε στο Παρίσι, πηγαίνοντας εκεί ως ανταποκριτής της εφημερίδας "ΕΜΠΡΟΣ".Αργότερα έγινα νομάρχης. Η λογοτεχνία ήταν γι' αυτόν ερασιτεχνική απασχόληση.Το έργο του είναι αξιόλογο και αγαπήθηκε από πολλές γενιές.
Στίχοι από το ποίημά του "ΛΥΠΗΜΕΝΑ ΔΕΙΛΙΝΑ"

Στης γειτονιάς της φτωχικής

γυρίζει ο νους  μου τα στενά,

τα λυπημένα δειλινά

στοχάζομαι της Κυριακής.

Μέσα στην κόκκινη αντηλιά

το μαραμένο θηλυκό

δίχως ελπίδα και μιλιά 

ποτίζει το βασιλικό.

Ο Λάμπρος Πορφύρας γεννήθηκε στη Χίο το 1879 και πέθανε στον Πειραιά το 1932.Το κανονικό του όνομα ήταν Δημήτριος Σύψωμος.Ξεκίνησε τις σπουδές του στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών αλλά γρήγορα πέρασε στη σοσιαλιστική ιδεολογία και μαζί με άλλους υπέγραψαν το καταστατικό της "Σοσιαλιστικής Δημοκρατικής Κινήσεως", η οποία θα προσπαθούσε για την επικράτηση του σοσιαλισμού και του δημοτικισμού.Το σημαντικότερο ενδιαφέρον του ήταν να ταξιδεύει στο χώρο των ονείρων.Το ποιητικό του ταλέντο ήταν αναγνωρισμένο. Εκτιμούσε πολύ τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη.
Στίχοι από το ποίημά του "ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ"
............
Με τ'άγιο φως αχνόφεγγο στεφάνι του,
με τα θεϊκά, χαμηλωμένα μάτια
μόνος.Και τα ξερόφυλλα του στρώνουνε
χρυσά χαλιά στα έρμα μονοπάτια.

Του κάμπου τα στρουθιά και τα πετούμενα,
που στις φωλιές κοπαδιαστά γυρίζουν,
άμα τον δούνε χαμηλώνουν πρόσχαρα,
χαμοπετούν και τον καλωσορίζουν.
.........................

Η Ελληνική Ποίηση είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο για το οποίο απλά παρουσιάζω μια περιληπτική εικόνα!!