Το πρώτο νησί που γνώρισα είναι η Ζάκυνθος, καθόσον ανέκαθεν αποτελούσε τον κοντινότερο νησιωτικό προορισμό από τον τόπο μου. Το γραφικό λιμάνι της Κυλλήνης ήταν συνδυασμένο με την εκδρομή "απέναντι" για τον Άγιο...κάθε 24 Αυγούστου.
Το νησί είναι γνωστό και ως Φιόρο του Λεβάντε που σημαίνει λουλούδι (άνθος) της Ανατολής. Ως έκταση είναι το 11ο ελληνικό νησί και το τρίτο των Επτανήσων. Από την Κυλλήνη του Νομού Ηλείας απέχει 9,5 ναυτικά μίλια και από την Κεφαλλονιά 8,5 ναυτικά μίλια.
Εμείς προτιμήσαμε το πρωινό δρομολόγιο και πραγματικά η εμπειρία της ανατολής του ηλίου εν πλω στο Ιόνιο, θα βάφει για πάντα με τα χρώματά της, τις σκέψεις μας.
--------------------------
Ο Όμηρος αναφέρει την Ζάκυνθο σαν Υλήεσσα, που σημαίνει δασώδη. Το όνομα, της το έδωσε ο πρώτος εποικιστής της, που ήταν ο γιος του βασιλιά της Φρυγίας, Δάρδανος.Ο επόμενος κατακτητής της , ήταν ο Αρκείσιος, πατέρας του Λαέρτη και παππού του Οδυσσέα.Το νησί είχε σημαντική εμπλοκή στον Τρωικό πόλεμο. Η ιστορία κάνει μια σημαντική αναφορά στη Ζάκυνθο.
Το 1800 συστάθηκε η Επτάνησος Πολιτεία - το πρώτο Ελληνικό κρατίδιο- ,με την Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης...πριν σύμφωνα με την Συνθήκη Ρωσοτουρκικής Συμμαχίας (1799)...οι Ρώσοι με σύμμαχους τους Τούρκους είχαν καταλάβει το νησί..Το 1807 οι Γάλλοι Αυτοκρατορικοί που είχαν κάνει παλαιότερα αισθητή την παρουσία τους, επανήλθαν και το 1815 δημιουργείται το Ενωμένο Κράτος των Ιονίων Νήσων, το οποίο αποτελούσε αποικία των Άγγλων έως το 1864. Κατόπιν σκληρών αγώνων η Ζάκυνθος κατάφερε στις 21 Μαίου 1864..μετά από 680 χρόνια ξένης κατοχής...να ενωθεί με την Ελλάδα.
Ο χριστιανισμός στο νησί διαδόθηκε από την Μαρία Μαγδαληνή, το 34 μ. Χ, όταν το πλοίο που τη μετέφερε στην Ρώμη έκανε μια στάση εκεί.
Η Ζάκυνθος είναι ακόμη ένα ελληνικό κομμάτι γης...με ανεκτίμητα αξιοθέατα.
Ο Άγιος Διονύσιος (1547 -1622) είναι ο προστάτης Άγιος του νησιού..σημείο λατρείας και προσευχής, για τους πιστούς που προσέρχονται απ' όλο τον κόσμο.Η εκκλησία του Αγίου Διονυσίου είναι η μεγαλύτερη της Ζακύνθου και παρουσιάζει βενετσιάνικες επιρροές.Το καμπαναριό της, το οποίο γίνεται εύκολα αντιληπτό κατά την είσοδο στο λιμάνι με το πλοίο αποτελεί αντίγραφο του Αγίου Μάρκου της Βενετίας.Στο εσωτερικό του ναού εντυπωσιάζει η ποσότητα των τοιχογραφιών, οι πολυέλαιοι και τα χρώματα. Ο Δοξαράς ήταν ένας από τους καλλιτέχνες που συνέβαλαν στη μεγαλοπρέπεια της εκκλησίας αυτής.
Το Βενετσιάνικο ή ενετικό κάστρο βρίσκεται στην κορυφή του λόφου Μπόχαλη. Το μνημείο αποδεικνύει την αξιοσημείωτη επιρροή των Ενετών στο νησί της Ζακύνθου και χτίστηκε πάνω στα ερείπια της Ψωφίδας, αρχαίας ακρόπολης της Ζακύνθου.Το φρούριο που στέκεται μέχρι και σήμερα ολοκληρώθηκε από τους Ενετούς το 1646, παρ' όλες τις ευδιάκριτες ζημιές από τους σεισμούς που ακολούθησαν.Η κύρια εξωτερική πύλη του κάστρου είναι διακοσμημένη με το γνωστό ενετικό έμβλημα: τα λιοντάρια του Αγίου Μάρκου. Το κάστρο χρησιμοποιούνταν ως διοικητικό κέντρο του νησιού της Ζακύνθου σε όλη την ενετική περίοδο.
Το μουσείο της βυζαντινής και μεταβυζαντινής τέχνης το οποίο χτίστηκε μετά το σεισμό του 1953 και άνοιξε πρώτη φορά στο κοινό το 1960. Οι επισκέπτες μπορούν να θαυμάσουν μια μεγάλη συλλογή από φορητές εικόνες, εκκλησιαστικά αντικείμενα, ξυλόγλυπτα τέμπλα, σπουδαία έργα ζωγραφικής και πολλά άλλα κειμήλια της τέχνης.
Το νησί φημίζεται για την μακρά του μουσική παράδοση και τις καλλίφωνες παρέες από παλιά, που τραγουδούσαν τις καντάδες.
Εκτός από τις καντάδες , ένα άλλο καλλιτεχνικό δρώμενο αποτελεί κάποιο είδος υπαίθριου θεατρικού που το ονομάζουν "ομιλίες"και συνήθως παίρνουν μέρος οι Ζακυνθινοί αυτοσχεδιάζοντας ως παρλάτες.Η ιστορία του...ξεπερνά του τρεις αιώνες. Γενικά όπως σ'όλα τα επτάνησα, έτσι και στην Ζάκυνθο ανθεί η καλλιτεχνική κίνηση..
Καθόσον η νοτιοδυτική Ελλάδα είναι σεισμογενής, έτσι και το νησί έχει δεχτεί και δέχεται...πολλές φορές του ξύπνημα του εγκέλαδου. Στην ιστορία της Ζακύνθου αναφέρονται πολλοί καταστροφικοί σεισμοί όπως αυτός του 1469 μ.Χ. Ο σεισμός του 1514 ο οποίος κατακρήμνισε το νότιο τμήμα της αρχαίας πρωτεύουσας και του Κάστρου δημιουργώντας το χάσμα ανάμεσα στον λόφο της Μπόχαλης και του λόφου του Αγ. Ηλία, καθώς και ο σεισμός του 1622 όταν χωρίστηκε το ακρωτήριο Αγ. Σώστης από το νησί της Ζακύνθου σχηματίζοντας το ομώνυμο νησάκι στον κόλπο του Λαγανά. Το 1742 συνέβη τρομερός σεισμός και η γη σειόταν για ένα ολόκληρο έτος από τους μετασεισμούς. Τρομεροί χαρακτηρίζονται και οι σεισμοί των ετών 1768, 1809, 1820, 1840, 1893, 1912. Ισχυρότερος όλων ήταν ο σεισμός της 12ης Αυγούστου του 1953, με μέγεθος 7,1 βαθμών της κλίμακας ρίχτερ. Τότε ισοπεδώθηκαν σχεδόν όλα τα κτίρια του νησιού εκτός από την εκκλησία του Αγίου Διονυσίου, το κτίριο της Εθνικής Τράπεζαν και το σχολείο του Άμμου στην πρωτεύουσα,καθόσον είχαν αντισεισμική δόμηση.
Εκτός από τα γραφικά και λουσμένα χωριά του,σε μια ιδιαίτερη νότα ομορφιάς...το νησί διαθέτει τη Χώρα με σπουδαία αξιοθέατα και καλαίσθητα δρομάκια.
Το Μουσείο Σολωμού-Κάλβου & Επιφανών Ζακυνθίων,ιδρύθηκε το 1959 από ένα σύλλογο θαυμαστών των καλών τεχνών της Ζακύνθου.Στο ισόγειο του μουσείου βρίσκεται το μαυσωλείο που φιλοξενεί τα οστά του Διονυσίου Σολωμού (1798-1857) και του άλλου μεγάλου Ζακυνθινού ποιητή, του Ανδρέα Κάλβου (1792-1869).Στην είσοδο του κτιρίου βρίσκεται ένα κομμάτι δέντρου από το λόφο του Στράνη, στη σκιά του οποίου ο Διονύσιος Σολωμός εμπνεύστηκε για να γράψει την «Ωδή εις την Ελευθερίαν» (Μάιος 1823)
Διονύσιος Σολωμός
Άγιος Διονύσιος
Γρηγόριος Ξενόπουλος
Ανδρέας Κάλβος
και πάρα πολλούς άλλους ανθρώπους του πνεύματος και της τέχνης.
Σε ένα άλλο αφιέρωμα θα αναφερθώ στις σπουδαίες προσωπικότητες της Ζακύνθου καθώς επίσης και στα χαρακτηριστικά της κάθε εποχής που πέρασε το νησί...Βενετοκρατία, Αγγλοκρατία...και όλα τα σχετικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου