25Η ΜΑΡΤΙΟΥ 2025, ΟΜΙΛΟΣ ΦΙΛΙΠΠΩΝ ΑΝΔΡΑΒΙΔΑΣ "Ο ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ".

Στη σημερινή παρέλαση της Ανδραβίδας, για την Εθνική Επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821,ο Όμιλος Φιλίππων Ανδραβίδας "ο Σπάρτακος" , συμμετείχε με χαρά και τιμή, όπως κάνει όλα τα χρόνια.

Σε πέντε άλογα , τέσσερις ιππείς και μια αμαζόνα, με παραδοσιακές φορεσιές, ζωντάνεψαν τις ιερές μνήμες των προγόνων στην μικρή μας πόλη, με τη μακραίωνη ιππική ιστορία.

Ο Κώστας και η Αναστασία Κοτσαύτη

Ο Χάρης Γεωργιόπουλος

Ο Γιάννης κι ο μικρός μας Χάρης Βαρβαρέσος

αποτελούσαν το έφιππο τμήμα.

Συνοδοί (όπως προβλέπεται για λόγους ασφαλείας) ήταν η Μαρία Κοτσαύτη, ο Αντώνης Αγραπίδης, ο Σπύρος Κάρδαρης, ο Κώστας Μποβολέτης, ο Νίκος Αγραπίδης.

Ο Νίκος Αγραπίδης, κατέθεσε το στεφάνι για τον Όμιλό μας.

Επειδή , ίσως να μην δείτε κάπου φωτογραφίες του Ομίλου, ή έστω μια μικρή αναφορά, γι' αυτό φροντίζω μέσω αυτού του ιστότοπου, να ταξιδεύει το έργο μας.

Ποιητικές σκέψεις κι εικόνες της άνοιξης.

 

Η φύση βρίσκεται πάντα, στους ψίθυρους του εσωτερικού μου κόσμου, που αποτυπώνονται με το μολύβι στο τετράδιο. 

Όλες οι εποχές αποτελούν δώρο για τον άνθρωπο, αν και κάποιοι προτιμούν περισσότερο το καλοκαίρι, όπως και άλλοι τον χειμώνα. 

Με την ευκαιρία της σημερινής ημέρας που είναι αφιερωμένη στην ποίηση, σκέφτηκα να παρουσιάσω κάποιους απ΄τους ψίθυρους που προανέφερα, οι οποίοι ανήκουν στην εαρινή περίοδο που διανύουμε.

Εαρινά θαύματα

 

Ξετυλίγονται τα σπάργανα

απ’ της φύσης το λίκνο

άρωμα νεραντζιάς, λεμονιάς,

λεβάντας, τριανταφυλλιάς μοσχοβολούν.

Ανάβει το καντήλι κάθε χάραμα

υποδοχή στην αγάπη που ‘ρχεται

με λιβάνι ανατολής στο θυμιατό.

Νέα σελίδα στη ζωή,

άπειρα πουλιά λαλούν

τον αέναο ύμνο της

κι η γη σε πλήρη οργασμό.

Εξαγνίζονται τα δάκρυα κάθε πόνου

στους θρήνους της Παναγιάς,

οι πασχαλιές, οι βιολέτες, τα κρίνα

στην ποδιά της , δέηση.

Αφέντρα ετούτη η εποχή

αντιφεγγίζει τους πόθους μας

που ριζιμιά στα ροδοπέταλα στέκονται.

Στ’ άδυτα της καρδιάς

σαν δραπέτης το ανοιξιάτικο φεγγάρι

διαβάζει τις πίκρες που κρύβονται,

τις ζωγραφίζει με τ’ ασημένια χρώματα

έως που θα γίνουν χαρά

όταν σημάνει η Αναστάσιμη καμπάνα.

Σπαθίζουν τα χελιδόνια

στου ήλιου της αχτίδες

όταν εκείνος γέρνει

πάνω από κάμπους, βουνά,

ακρογιάλια, πολιτείες χωριά, ξωκλήσια

την ώρα που ουρανόσταλτες μελωδίες

τραγουδούν τα εαρινά θαύματα.

Ο ερχομός της Άνοιξης

Αναβλύζει χαρά το πρωινό

με τα γλυκά τιτιβίσματα

απ' το χάραμα.

Ως άγιο μύρο δέχομαι τις δροσοσταλίδες

κι αυτής της μέρας.

Αψεγάδιαστα όνειρα

φέρνει σαν οπτασία

η ευωδιά απ΄την ποδιά των κρίνων.

Η ανάσα της εποχής

που 'ρχεται με ανθοφόρο άτι

συντρίβει την παγωνιά της ώρας.

Όπου κι αν στραφεί η ματιά

μαγεύεται στων αγγέλων το σκίρτημα,

που ρημάζει της καρδιάς τα βάθη.

Υφαίνει η νέα εποχή

με νήματα τα χαμομήλια,

τις μαργαρίτες, τις παπαρούνες.

Υφαίνει στη σιγαλιά

την ποθητή αναγέννηση.

Ύμνος στην άνοιξη

Μαστιγώνεις του πειρασμούς

που τ' όνειρο στείλανε σεργιάνι,

στην πορφυρένια χλαμύδα

που μερόνυχτα κεντούσαν οι μοίρες.

Τυλίγεσαι στην τρυφερή σιωπή

της κεχριμπαρένιας γαζίας.

Ψηλαφίζοντας το απροσδιόριστο μέλλον

ανιχνεύεις ουράνιους ιριδισμούς.

Ντύνοντας τις ιαχές του πόνου

από τις μελωδίες των νεράιδων,

ένα ηδονικό μεθύσι σε οδηγεί

στην αλλόκοτη αμφιθυμία του πάθους.

Μυρώνεις τις δύσβατες ατραπούς

εκεί που μόνο οι αετοί φτερουγίζουν,

εγείροντας του έρωτα τα δροσισμένα ροδοπέταλα.

Την αρμονία της χαράς που φέρνουν τ' αηδόνια

στης πλάσης τις χρωματιστές πινελιές,

τοξεύεις σ' όλα τα μήκη και πλάτη

της ταραγμένης ανθρωπότητας.

Απριλιάτικη μέρα

Τι όμορφο αυτό το πρωινό, Απρίλης,

στον κήπο κρίνα και γαρίφαλα μοσχοβολούν,

αιθέρια αρώματα σκορπούν

κι ο νους πετά έξω απ' τον κόσμο αυτόν της ύλης.

Καθώς ολόχρυσος φάνηκε ο ήλιος

με τις αχτίδες του να δίνουν θαλπωρή,

στης κερασιάς το ανθισμένο το κλωνάρι

στην πασχαλιά,στ' αγιόκλημα, στο γιασεμί.

Μέρα γλυκιά και ξελογιάστρα

πόσες καρδιές αναστατώνεις μυστικά,

πόσα ματάκια δεν κοιτούν εκστατικά

ψηλά στο άπειρο, τα λαμπερά τα κάστρα.

Για την άνοιξη του 2020

Απλώθηκε το υφαντό

των λουλουδιών στη φύση πάλι.

Κάτω απ' του γλαυκού ουρανού

τη θερμή αγκάλη.

Γνέφουν τα χαμομήλια 

στους λιγοστούς διαβάτες που παραμιλούν..

τω μοβ άνθη της μολόχας

σ' όλους γελούν.

Φύλλα που βλαστήζουν

στης νέα εποχής το διάβα,

με χρώματα λούζεται η πλάση.

Ω!ανείπωτο θάμα.

Πετούν τα κοτσύφια

στους κήπους χαρωπά σκαλίζουν

στις φωτεινές αχτίδες που προβάλουν

λόγια αγάπης ψιθυρίζουν.

Αναγέννησης ώρα ευλογημένη

κλείστηκαν οι άνθρωποι μοναχικά αηδόνια,

αναδιφούν στου παρελθόντος τις γραφές..

τι μαυρισμένα χρόνια.

Φυσούν οι αέρηδες

ευφραίνοντας την σκέψη του κόσμου,

λάμπει η φλογίτσα στο κερί,

Θεέ μου λύτρωση δως μου!

Ανατέλει το φεγγάρι

πάνω απ' τους άδειους δρόμους,

τ' αστέρια πονούν, μα τραγουδούν,

ξανά με τα χέρια στους ώμους.

Ήθελα ένα Μάρτη

(Άνοιξη του κόσμου)

Ήθελα ένα Μάρτη

όπου η γη θα είχε

κόκκινες ανεμώνες

κίτρινα κρίνα

ροζ μαργαρίτες

κι αγκάθια πουθενά.

Οι φωλιές των χελιδονιών,

μουράγια με γαλέρες

για ταξίδια στ' απύθμενα βάθη

των ψυχών.

Να καίει το καντηλέρι

σιωπηλά μόνο για ευγνωμοσύνη

κι όχι για αιώνιες απουσίες.

Να λούζονται οι κυράδες

στις πηγές μαζί με τις νεράιδες.

Τα κορίτσια χαμογελαστά να τρέχουν

στα μονοπάτια

της αληθινής αγάπης.

Σε κάθε σταυροδρόμι

τ' αγόρια ν' ανταμώνουν

τις ματιές του άδολου έρωτα

αυτού, που τούτε οι εποχές ξεριζώνουν..

Τι κι αν είναι όνειρο οι σκέψεις;

Η πίστη γεννά τη δύναμη

κι ο αγώνας θα νικήσει

πάλι η ανθρωπότητα

την άνοιξη θα ζήσει!

Η ΚΟΝΤΡΑ, του Αντώνη Σαμαράκη. Ανάγνωσμα χρόνων.

Από αυτόν τον ιστότοπο συνηθίζω να παρουσιάζω τις απόψεις, τις σκέψεις, τις εντυπώσεις μου, από τα βιβλία που διαβάζω κατά καιρούς. Είναι αλήθεια ότι μου αρέσει η ποικιλία γι' αυτό μελετώ (πάλι) και παλαιότερα πνευματικά δημιουργήματα. Μέσα από τα βιβλία που κυκλοφόρησαν σε άλλες εποχές, μπορούμε να διαπιστώσουμε τα χαρακτηριστικά, τα δεδομένα και  τους προβληματισμούς της κοινωνίας τότε, έτσι ώστε να προχωρήσουμε σε συγκρίσεις με το παρόν και να οδηγηθούμε σε συμπεράσματα χρήσιμα για όλους.

Πρόσφατα από τη βιβλιοθήκη του πατρικού μου, επέλεξε το βιβλίο ΚΟΝΤΡΑ , διηγήματα του Αντώνη Σαμαράκη με την υπογραφή του Ανδρέα (συνήθιζε να υπογράφει όλα τα βιβλία που αγόραζε) και τιμή τότε 2.500 δραχμές!

Το εν λόγω βιβλίο εκδόθηκε το 1992 και επανεκδόθηκε το 1999 , συνολικά σε 24.500 αντίτυπα. Αυτές οι πληροφορίες αναγράφονται σ' αυτό που κρατώ και ανήκει στην επανέκδοση του 1999.

Το περιεχόμενο αιτιολογεί τον τίτλο. Ο συγγραφέας μέσα από τις φράσεις και τις ιστορίες, εκφράζει την ανάγκη του ανθρώπου της καθημερινότητας, για "κόντρα" σε όλα εκείνα που τον ταλαιπωρούν  και του στερούν τα βασικά ανθρώπινα αγαθά. Ταυτόχρονα ενδυναμώνει με τον τρόπο του και τον καθένα , ώστε να αγωνιστεί ενάντια σ' όλα τα εμπόδια..

Οι ήρωες των διηγημάτων ανήκουν στους απλούς ανθρώπους, σ' αυτούς που μπορούν πραγματικά να νιώσουν τις ανάγκες της καθημερινότητας, σ' αυτούς που έχουν νιώσει την αδικία και τη στέρηση της ελευθερίας, υπό άλλη μορφή τότε..υπό άλλη σήμερα, αλλά η ουσία είναι η ίδια. 

Τα μηνύματα του συγγραφέα εξωτερικεύονται με ολοζώντανους διαλόγους και μια γραφή είναι εύκολη για τον αναγνώστη, δίχως δυσεύρετες έννοιες. Άλλωστε δεν θα ταίριαζε κάτι τέτοιο, στο ύφος του αναγνώσματος.

Από τον θάνατο σε κάθε τομέα, μέχρι τη φιλία και την καταστροφή του περιβάλλοντος, τα θέματα που θίγονται, αποτελούν μια διαχρονική συλλογή ζητημάτων απ' όσα απασχολούν και ταλαιπωρούν την κοινωνία στις μέρες μας.

Ο Σαμαράκης μια με ειρωνικό ύφος, μια με χιούμορ καταφέρνει και χαρίζει εναλλαγές σε όλα, στην πορεία της ανάγνωσης.

Τολμώ να αναφέρω, ότι διάβασα ευκολότερα τώρα την ΚΟΝΤΡΑ, παρά στην εποχή της νιότης που πρωτοκυκλοφόρησε, διότι η ωριμότητα μας κάνει να αντιλαμβανόμαστε περισσότερο τις ανάγκες της καθημερινότητας και ανθρώπου, για καλύτερες μέρες.

 

Απ" το ορεινό πέρασμα ,στη λίμνη Τσιβλού.

 

Η χώρα μας δίχως αμφισβήτηση, από άκρη σε άκρη, αποτελείται από πανέμορφα μέρη, μια φύση που συνθέτει τους δικούς της μύθους , σε κάθε εποχή. Πεδιάδες, λόφοι, βουνά, ποτάμια,λίμνες, ακρογιάλια, νησιά,ορεινά χωριά, κωμοπόλεις και πόλεις, το καθένα με τα δικά του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.

Περνώντας από την Ακράτα , προς το ορεινό της μέρος, ο ταξιδιώτης συναντά πανέμορφους κήπους με λεμονιές, μαργαρίτες, μανόλιες, που νιώθεις πως σε κοιτούν, σαν μαντατοφόροι της άνοιξης.

Στη διαδρομή ο ορεινός όγκος προσφέρει μια ιδιαίτερη ομορφιά, με χαράδρες και έλατα, με ανεμώνες από τη μια κι όλα τα δέντρα ανθισμένα, σαν νύφες με φουντωτά νυφικά άλλων δεκαετιών.Είναι αμυγδαλιές, πικραμυγδαλιές καλ.

Κυρίως στον οικισμό Πύργος, μια συστάδα αυτών των δέντρων, σε προκαλεί να σταματήσεις, να γεμίσει ο νους και η ψυχή από αυτό το καλλιτεχνικό έργο της φύσης, να αποτυπώσεις σε φωτογραφίες τα άσπρα και ροζ ανθάκια, που συνομιλούν με τον ουρανό!

Φτάνοντας στη λίμνη, η θέα οδηγεί τη σκέψη κατευθείαν, στους μύθους με τις Νεράιδες! Έλατα και νερά με τέτοιες αποχρώσεις, που δεν μπορεί να φανταστεί κανείς, εάν δεν τα δει.

Το κείμενο αναφέρεται στη λίμνη Τσιβλού, που τη συναντάμε, περίπου 26 χιλιόμετρα μακριά από την Ακράτα, στον δρόμο προς Ζαρούχλα. Τη λίμνη αγκαλιάζει ο Χελμός, αφού βρίσκεται στους πρόποδές του. Σύμφωνα με τις πηγές που βρήκα, εκεί βρισκόταν το ομώνυμο χωριό, το οποίο μετά από κάποια κατολίσθηση, καταποντίστηκε στο περισσότερο μέρος. Γι' αυτό οι κάτοικοι, ονόμασαν τη λίμνη, Μαυρολίμνη καθόσον δημιουργήθηκε από μια τέτοια καταστροφή. Η γέννησή της, φαίνεται να ήρθε στις 24 Μαρτίου του 1913, όταν με την κατολίσθηση που προανέφερα, η κοίτη του ποταμού Κράθη φράχτηκε.

Η μαγευτική λίμνη, έχει επιφάνεια περίπου στα 8 στρέμματα και το βάθος φθάνει στα 80 μέτρα. Το υψόμετρο είναι στα 750 μέτρα. Η ξεχωριστή ομορφιά της , ανήκει στον συνδυασμό των ελάτων και των πευκών, στις καταπράσινες πλαγιές που αποτελούν τη φωλιά της.